Allah Resûlü ﷺ , birinden hoşlanmadığı bir şey gördüğü zaman,
“Bazılarına ne oluyor ki, şöyle şöyle yapıyorlar” buyurarak kişi belli etmezdi.
Enes b. Mâlik anlatıyor:
“Allah Resûlü (sas), zaman zaman Ümmü Eymen’i ziyarete giderdi. Bazen ben de onunla birlikte olurdum. Her zaman Allah Resûlü’ne yiyecek içecek ikram ederdi. Allah Resûlü oruç olduğunda ya da bir şey yemek istemediğinde Ümmü Eymen heyecanlanır, onu yemesi için zorlardı. Hatta bir keresinde içecek ikram ettiğinde almayınca ısrar etti, kızarak sesini yükseltti. Allah Resûlü ona bir şey söylemeyip sadece tebessüm etti. Ona bu tür hareketlerinden dolayı bir şey demez, hatta onun bu halinden hoşlanır, yaptıklarından dolayı ona tebessüm ederdi.”
Hz. Âişe anlatıyor:
“Bir gün Allah Resûlü (sas) Ümmü Eymen’in de bulunduğu bir mekânda su içiyordu. Onun su içtiğimi gören Ümmü Eymen:
- Ya Rasûlullah! Bana da su ver, dedi. Ben şaşırarak:
- Sen bunu Allah Resûlü’ne nasıl söylersin, diye hayretle sorunca
- Benim ona çok fazla hizmetim olduğu için bunu istemeye hakkım var, dedi.
Aramızdaki konuşmaları dinleyen Allah Resûlü (sas):
- O doğru söylüyor, buyurarak Ümmü Eymen’e su getirerek iltifatta bulundu.”
Okur Takip Önerileri
Ümmü Eymen (r.anhâ)…
Savaş meydanında mücahitlere yardım için oradan oraya koşturduğu bir sırada, müşrikler Müslümanları ok yağmuruna tutmuştu. Okların etrafında uçuşmasına aldırmayarak “Su, su!” diye inleyen sahâbeye su taşıyordu. İşte tam o esnasında, Hibbân b. Araka adındaki bir müşrikin attığı ok, Ümmü Eymen’in eteğine isabet ederek açılmasına neden oldu. Bunu gören Hibbân, kahkahalarla gülmeye başladı.
Olanlara şahit olan Allah Resûlü (sas) Sa’d b. Ebî Vakkas’a bir ok uzatarak atmasını emir buyurdu. Sa’d b. Ebî Vakkas’ın attığı ok, Hibbân’ın boğazına saplandı ve onu boylu boyunca yere serdi. Elbisesi açılarak avret mahalli göründü. Allah Resûlü (sas) tebessüm ederek: “Sa’d onun intikamını aldı.” dedi.
Uhud’da savaşın Müslümanların aleyhine doğru seyretmesi ve bozgun havası oluşması sebebiyle kaçarak Medine’ye kadar gelenleri gören Ümmü Eymen, yerden toprak alarak onların yüzüne serpti. “Kılıcınızı bize verin! Siz evinize gidip elinize kirmanı alında kadınlar gibi yün eğirin!” diyerek kendi gibi kahraman hanımlarla birlikte Uhud’a koştu. Yaralıları tedavi etti, onlara su taşıdı, bozguna uğradıkları zaman askeri savaşa teşvik etti.
Ümmü Eymen (r.anhâ):
“Ne küçükken ne de büyüdükten sonra, bir gün olsun Allah Resûlü’nün (sas) bir şeyden dolayı şikâyet ettiğini duymadım. O, yanında olduğum sürede ne açlıktan ne de susuzluktan şikâyet etti. Acıktığında yiyecek bir şey yoksa gidip zemzem suyu içer, açlığını o şekilde giderirdi. Bundan sonra biri ona yiyecek verse teşekkür eder: ‘İstemiyorum, ben tokum.’ derdi.”
İslâm dininde erkekle kadın bir bütünün parçalarıdır. Biri diğeri için vazgeçilmez hayat arkadaşıdır.
Toplumda iyiye, doğruya, güzele ve adalete doğru bir değişim ve dönüşüm olacaksa annelik vasfı ile kadınlar eliyle ve onu vasıtasıyla olacaktır.
Susan (tehlikeden) kurtulmuştur.
Kulun kalbi doğru olmadıkça, imanı düzgün olmaz. Dili doğru olmadıkça da kalbi doğru olmaz. Komşusu kötülüklerinden emin olmayan kimse cennete giremez.
Selâmet içinde kalmak isteyen, sükûttan ayrılmasın.
Allah’a (celle celaluhu), O’nu görüyormuş gibi ibadet et. Nefsini ölülerden say.
Allah’a ve âhiret gününe iman eden, ya hayır söylesin ya da sussun.
Dilini tut, sadece hayır söyle.
Hadis-i Şerifler
İnsanın âzalarından en çok günah işleyeni dildir.
Edebe dikkat eden kimse, sadece dünya ve âhiret yönünden faydalı olan şeyler konuşur, dinine ve dünyasına zarar veren şeylerden dilini tutar.
Dilin şerrinden yalnız, onu İslâm’ın edebiyle edeplendiren ve helâl konuşmalarla sınırlı tutan kimse kurtulur.
Kendini terbiye edemeyen çocuğunu terbiye edemez.
Bir anne baba çocuğunu diğer çocuklarla kıyaslamaya başladığı anda mayınla döşenmiş bir yola girmiş demektir; bu tür bir mayının ne zaman patlayacağını bilemezsiniz.
Sağlıklı ve dürüst kıyaslama ancak ve ancak kişinin önceki hâliyle şimdiki durumu arasında yapılabilir.
Yetenekli olduğu ya da olmadığı alanlarda kişi diğerleriyle değil, kendiyle kıyaslanarak gelişimi belirlenmelidir.
İnsanın yaşamının her akanında kendini rakip görmesi; kıyaslamayı başkalarıyla değil, kendisiyle yapması yaşamda gelişimin püf noktalarından biridir.