Üzüntüye kapılma: zalim ecel kıskıvrak
Tutup atınca beni kefaletsiz bir zindana,
Yine de şiirlerim dünyada yaşayarak
Varlığımı sürdüren bir anıt olur sana.
Şiirimi okursan göreceksin demektir,
Bu kutsal armağanı sana bırakıyorum:
Toprak, kopup geldiği toprağa dönecektir,
Ama sendedir gerçek varlığım olan ruhum:
Öyleyse yitirdiğin, canın posası ancak,
Solucanların avı, ecel kölesi beden.