İçimizdeki dünyanın en derinlerinde, karanlık dehlizlerinde kaybettiğimiz çocuğa dokunan, onu aydınlığa çıkaran bir kitap.
Yetişkin olmanın karanlık yüzünü gösteren, büyürken kaybettiğimiz duyguları bulmamızı sağlayan bir eser.
Küçük Prens ile Gül'ün hikayesi.
Kitap oldukça ince, ve bazı sayfalarda fotoğraflar var. Bu özellikleriyle beni en başından alıp çocukluğuma götürdü. Ancak felsefesiyle, eleştirileriyle ve dünyasıyla kesinlikle yetişkinlerin okuması gereken bir kitap.
Farklı karakterler ve metaforlar ile hayal gücünüzü çalıştırarak, kitap ile gerçek dünya arasında köprü kurmamızı, 'Aaa benim hayatımda da böyle bir karakter var.' dememize sebep oluyor.
Benim bu kitaptan öğrendiğim, bir eşyaya veya bir insana sevgini, ilgini, değerini, zamanını verdikçe, o güzelleşir. Ama bunları azalttıkça solmaya başlar. Arkadaşlık, dostluk, sevgi, saygı, bunlar kendiliğinde ortaya çıkmaz. Bir gül gibi adım adım büyüttüğün ve beslediğin, senin çabanla ortaya çıkan şeylerdir.
Sonuç olarak, bence her yetişkinin mutlaka okuması gereken bit kitap.
