Bu yağmurlu günde en güzel yapılacak aktivite kitap okumaktı ve uzun zamandır elime bir kitap alıp okuyamamıştım. Bu kitabı okumaya karar verdim. Konusu adından da anlaşılacağı gibi idam mahkumunun, idamına karar verildikten o ana gidişine kadar geçen süreyi mahkum gözünden anlatıyor.
Kitabın başında bir önsöz var ve aslında yazarın neden bu yasaya karşı olduğunu o dönemin siyasi ve kültürel olaylarından örnekler vererek açıklıyor. Başta kitabı okurken mahkumla beraber çıkmaza düşüp tedirgin oldum fakat bazı durumları da düşünce işin içinden çıkamadım. Aklıma geçen gün haberlerde gördüğüm kadın geldi. Kocası tarafından 5 gün boyunca zincirlenip eziyet görmüş ya da Pınar ın nasıl canavarca öldürdüğünü ifadesinde anlatan katili. Yani bu insan bile demek istemediğim kişiler için de geçerli mi bu yasaya karşı çıkmak. biliyorum canım ülkem de bu yasa yürürlüğe girse bile bu kişilere yine bir şey olmayacak. Müge Anlı nın böyle suçlular için çok güzel bir önerisi var keşke cezaevinde bir kaç yıl yatıp utanmadan hayatlarına devam etmelerindense yerinde uygulamalarla cezalarını çekerler. Kitapta aslında gözüme takılan nokta daha çok idamı seyretmek için toplanılan kalabalığın coşkusu ve mutluluğu oldu. empati ve merhamet duygusundan yoksun bir şekilde gördükleri infaz şeklini yadırgamadan kabulleniyorlar. Kitaptaki düşünceye katılıp katılmamak bize kalmış fakat farklı bir pencereden bakmanın kimseye zararı olmaz.
