Belki de gökyüzü insanlardan uzak olduğu için bu kadar güzeldir...
Küçük Prens
Kaybetme korkusu
Bilinçaltımızda 5 tane kök korku var demiştik. Ama bunlardan
bir tanesi, kadınlığımızı, dişiliğimizi ve ilişkilerimizi
temelinden etkiler. Biz kadınlar, ruhumuzun derinliklerinde
aşık olmayı biliriz. Aşık olduğumuzda kalbimizin
sonuna kadar açıldığını, oradan kişisel kodlarımızın olduğu bir
frekansın nedensizce erkeğimize doğru aktığını hissederiz. Üstelik
bu başımıza geldiğinde, mantığımız işlemez olur. Karşımızdaki
erkekten aynı cevabı almak, onun sıcaklığını, yakınlığını
güvenilir bir ilişki içinde yaşamak isteriz.
Eğer kalbimizi tamamen açmaktan çok korkuyorsak tam
olarak ayaklarımızın yerden kesilmediği pek çok ilişkiye de girebiliriz.
Erkek bizi daha çok sevsin de biz rahat edelim, acılar
çekmeyelim, garantide olalım diyebiliriz. Çünkü kalbimizdeki o
gizli şifresi olan frekansı her açtığımızda canımız çok fena yanacaktır.
Açanlar bilir. Eğer bilinçaltınızda kaybetme korkunuz
varsa, bu mutluluk çok uzun sürmüyor. Ya erkek korkup kaçıyor,
ya uzaklaşıp sessizleşiyor, ya sorumluluk alamıyor, ya da sadece
ona sunduğumuz kadınlığımızın ve bu özel duygunun kıymetini
bilmeden hızlıca tüketiyor.
Oskar ayağa kalkıyor, tek kelime etmeden uzaklaşıyor. İki vagonun arasında duruyor, bir süre orada kalıyor, hiçbir şeyin sesi bastıramadığı ve trenin neredeyse insanı çıldırtacak kadar gürültülü olduğu boşlukta.
Bir yere ait olma hissi hiç bir zaman oluşmadı bende. Kentin ortasında kalabalığın içinde ıssız bir ovadaki yalnızlığı yaşayabiliyorum. Kimseye boyun eğmiyor Ali diye seslenenler dışında kimseye efendim demiyorum (biri hariç). Sempatizanlık duygusu hiç olmadı bende tuttuğum takım kazandığında kaybedenleri unutmadıgım için sevincimi içimde yaşamasını bildim. Ben yeni tanıdığım birine annen baban nasıl diye sormadım mesela çünkü öğrendiğimde bana fayda sağlamayacak bir bilgi için birinin üzülmesini istemedim. Öğretilmiş aşklara kanmadım o büyük sevdalara düşmedim bir gün birini sevdim karnım ağrıdı. Anladım ki aşk karın ağrısından başka birşey değildi. Uzaklara hiç kızmadım çünkü sevgisine güvenmeyen insanlar sevdikleri uzaklara gideceği için üzülür unutmaktan korkar.. Bir taraf seç diyor ya hani Gülşen ablamiz ben hep kendi tarafımda kaldım güvenli alan olduğu için değil insan en çok kendine merhametlidir ya sırf bu yüzden ben ben olmayı seçtim siz de siz olun bitsin bu replika aşklar, yaşamlar, sevinç ve kederler bazen duvara asılan çerçeve gibi olmalı insan orda ama orda olmayan... O kadar yazı yazdım bunun sonu afilli bir cümleyi hak eder diyenler olur belki ama burdaki kimse bu kadar uzun yazı okumadığını bildiğim için gerek duymuyorum...
Yaşamınızı üzüntü, nefret, öfke, kıskançlık, düş kırıklığı içinde geçirirsiniz, çünkü tek bir kapıdan girmek için ısrar edersiniz! Sonunda sevilmediğinizi anlarsınız. Sevilmediğiniz düşüncesinin ne kadar korkunç olduğu üzerinde hiç düşündünüz mü? Sevilmediğinizi hissetmek dehşet verici değil inidir?
Sayfa 90 - OmegaKitabı okuyor
Günaydın. Hayallerimizden vazgeçmek öyle kolay değil. Şartlar tüm mümkünleri söküp atsa bile... 
Amor Towles şöyle diyor: "Hayat insana hayallerinin peşinden gitmeyi imkânsız kıldığında, insan gizlice de olsa hayallerinin peşinde dolanır." Bunca kötülüğün olduğu dünyada, imkânsız hayallerin peşinde dolansak ne çıkar sevgili okur? Kime ne! Var
"GEÇMİŞİN YÜKLERİNDEN KURTULMAK"
Geçmişte belki çok acı şeyler yaşadın, alman gereken sevgiyi alamadın, kötü muameleye maruz kaldın, belki de ihmal edildin. Sevilmedin, değer görmedin. Yaşadığımız olumsuz olaylardan dolayı hepimiz biraz yaralıyız. Bazılarımız zaman içinde bu yaralarını tedavi ederken bazılarımızın yaraları ise hâlâ kanamaya ve acımaya devam etmekte.
Peki,
"Belki de gökyüzü insanlardan uzak olduğu için bu kadar güzeldir".
Karşı cins için de geçerli gerçekliği olan bir gözlem bu
Uzun süre erkeklerle zaman geçirmemiş yalnız kadınlara her zaman olduğu gibi, Prens Nikolay Andreyeviç'in evinde kalan üç kadının üçü de Anatol'ün gelişiyle o ana kadarki hayatlarının hayat olmadığını hissetmişti. Düşünme, hissetme, gözlemleme becerileri on kat artmış ve o ana kadar karanlıkta geçen hayatları sanki bir anda yepyeni, bol, manalı bir ışıkla aydınlanmıştı.
Sayfa 339Kitabı okuyor
