“ Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü kılar” Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı. Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı…
"Beni öldürmeyen her şey beni daha güçlü
kılar." Bu bir aptallıktı. En azından herkesin kullandığı çağdaş anlamı içinde. Her gün yaşanan acı insanı dayanıklı hale getirmezdi. Yıpratırdı.Kırılganlaştırırdı. Zayıflatırdı.
Dionsysos hazzı temsil eder. Ve Nietzsche kendisinin hazzın havarisi olduğunu söyler. O bütün hazlara kucak açarak aslında beraberinde gelecek olan bütün acılara da çağrıda bulunur. Hazza evet diyerek, gelecek olan acının da buna ortak olmasını ister. Bizi öldürmeyen her acı bizi güçlendirir ve Nietzsche'nin tek amacı her şeyin ötesine geçmektir. İyinin ve kötünün, hazzın ve acının, aşağının ve yukarının çok daha ötesine geçerek üstinsana ulaşmaktır onun niyeti. Yani insan-ı kâmil olmak için kendi de dahil ommak üzere her şeyden sıyrılıp hakikatin için kaybolmaktır amacı.
Çıkışı olmayan bir labirent inşa eder bize Nietzsche. Kaybolmak ve oraya hapsolmak için değil, sahip olduğumuz her şeyi kaybetmek ve aslında hiçbir şeye sahip olmadığımızı anlamamız için. Ve bu koca labirentte kendimizi de kaybederek asıl olana ulaştırmak için vardır onun var ettiği hiçlik.