Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
'Sen Tegami'yi düşünme. Bilir misin, samuraylar savaşa giderlerken ne yaparlar. Oğul savaşa giderken, anne ve babası kapının önünde oğullarını yolcu ederlerken birdenbire harakiri yaparlar. Artık geride bir bekleyeni olmadığı için kendisini tamamen savaşa verebilsin diye oğulları. Artık o anne babasının değil ülkesinin evladıdır çünkü. Sen git Agafya, giderken de beni düşünme. Burada kapının önünde sana aşkından ölen bir adam bırakarak gidiyorsun. Gözün arkada kalmasın. Kendi savaşını rahatça ver sen ....
Herkes mutlu olmak zorunda değil;demek ki hep yanlış insanları buluyorum.Doğru insanı ararken ömrüm çürüdü zaten.Ben de kabul edeyim,yapayalnız ölmek kaderimde var.Tamam da yalnız ölen neden benim ? Onlara neden bir şey olmuyor ? Eee onların kötü benim iyi olmam gerekmez miydi ?
Sayfa 115Kitabı okudu
“Nasıl bir aşk ki bu, bir balık için saatlerce burada beklersiniz? Hem bir balığa aşk mı olur?” dedim.
“Hiçbir avcı balık için sabretmez. Rızık için sabreder. Bu tuttuklarımız sadece bedenimizi doyurur. Bunlar sadece birer armağandır. İyi bakarsan balıkların gözünde bile görürsün. Asıl iş şükürdür. Balığın şükrü ölmek ve bizimki de rızıksa, hangisi daha kıymetli?
Ölen mi, doyan mı?
‘Hem bir balık için aşk olur mu?’ diyorsun sen. Aşk neye olmaz, a aklı kıt adam! Aşk bir kara toprağa, aşk bir damla suya, aşk bir parça kâğıda dahi olur. Aşkı neden bir bedene hapsediyorsun? Aşk her şeyin özünde olan değil midir?”
