Yüz elli yaşında ölen bir kadına sormuşlar, demişler ki, “bunca yıl yaşadın, anlat bakalım, neler biliyorsun?” Kadın, “yalnız dünü biliyorum,” diye cevap vermiş. Demek ki, yarın ölecek olsam bile, bugün bir şeyler öğrenmem yararsız olmayacak... Ne dersiniz?
OTUZ BEŞ YAŞ ŞİİRİ
Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Sözünün yaşına bakmadan gider.
Şakaklarıma kar mı yağdı ne var?
Benim mi Allahım bu çizgili yüz?
Ya gözler altındaki mor halkalar?
Neden böyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim
Güneşlerin ötesinde başka güneşler onu gizemli bir ateşe daldırmıştı, güçlü bir kadının gizemli ateşine; ona dokunmak da güneşe dokunmak gibi bir şey olacaktı.
Sayfa 77 - EZR yayıncılıkKitabı okudu
"Bizler kısa günü daha büyük günün için alıp küçük yaşamayı daha büyük yaşamanın döngüsü içine yerleştirmedikçe her şey, her şey, bir yıkımdır."
Sayfa 74 - EZR yayıncılıkKitabı okudu
Sevecen bir kadının çiğdem gibi bedenindeki unduruculuğa, mutluluğa nasıl da kör, sağır kalabildim!
Sayfa 67 - EZR yayıncılıkKitabı okudu
Köleler küçük yaşayışın içine öylesine gömülmüşlerdi ki... İstekleri, küçük bilinçlilikleri, biraz tiksindiriciydi.
Sayfa 61 - EZR yayıncılıkKitabı okudu
Gel söyle bana, neden senin gibi bir çiçeğin içi öylesine serin?
Sayfa 53 - EZR yayıncılıkKitabı okudu