kendinizi ve ailenizi ilk defa tam olarak anlamaya başladığınızda, hayatınızı daha önce hiç olmadığı kadar seveceksiniz.duygusal olarak olgun olmayan insanların davranışlarıyla ilgili karışıklığınızı ve hayal kırıklıklarınızı çözdüğünüzde, yaşam daha hafif ve daha kolay olacak.
gerçek duygularınızı keşfettiğinizde, gerginlikten kurtulup bedeninizin rahatladığını hissedeceksiniz.suçluluk duygusunun sizi yakalamasına izin vermeyin.siz sadece kendinizle konuşuyorsunuz ve amacınız kendinizi keşfetmektir.hiç kimse sizi duyamaz, gayet güvendesiniz.
Yaşanan her an geçmişi geride bırakırlar ve böylece eylemlerinden hiçbir sorumluluk duymazlar. Bu sebeple, bir kişi onların geçmişte yaptığı bir şeyden zarar gördüğünü dile getirdiğinde, hiçbir sebep yokken geçmişin üstünde durduğu için onu suçlama eğiliminde olurlar. Onlar başkalarının neden affedemediğini, unutamadığını ve yollarına devam edemediğini anlamazlar. Zamanın sürekliliği konusundaki sınırlı algıları nedeniyle, ihanet sonrası ayağa kalkmanın zaman aldığını anlamazlar.
Sayfa 94Kitabı okudu
aileniz ya da bakıcılarınız çocukluğunuzda gerçek benliğinize yeterince karşılık vermezse, bağlantı kurmak için ne yapmanız gerektiğini bulmaya çalışırsınız. olduğunuz gibi olmak yerine, bir rol-benlik ya da sahte-benlik geliştirirsiniz. rol-benlik geliştirme süreci bilinçsizdir ve hiç kimse kasıtlı olarak bunu yapmaz. rol benliğimizi başkalarının tepkileriyle ve deneme yoluyla yavaş yavaş oluştururuz. rol benliğimizin olumlu ya da olumsuz olduğuna bakmaksızın, tıpkı çocuklar gibi onu ait olacağımız en iyi şey olarak görürüz.
sonrasında bir yetişkin olarak, anne babamızdan beklediğimiz ilgiyi bir gün biri gösterecek umuduyla rollerimizi oynamaya başlarız.
duygularınız onları bastırmak yerine dinlemeye başladığınızda, başkalarıyla güvenilir bir bağ kurmanız için sizi yönlendirir. duygusal yalnızlığınızın nedenini bilmek, daha tatmin edici ilişkiler kurmanın ilk adımı olacaktır.
"tamamen izole edildiğimi hissettiğim inanılmaz bir yalnızlıktı.. benim var oluşumun bir gerçeğiydi. normal bir şey gibi geliyordu. ailemde herkes birbirinden ayrıydı ve hepimiz duygusal olarak izole edilmiştik. hiçbir iletişim noktamız olmadan paralel hayatlar yaşıyorduk. lisedeyken, bu durum bana etrafımda kimse olmadan okyanusta yüzen bir görüntü resmediyordu, işte, evde de böyle hissediyordum."