10 Mayıs Günü.
Bütün gönlümle tadını çıkardığım tatlı bahar sabahları gibi şahane bir şenlik bütün ruhumu sardı. Benimki gibi ruhlar için yaratılmış bu yörede yalnızım ve yaşamımdan sevinç duyuyorum. Öylesine mutluyum, dostum, böyle erinç içinde varlık duygusuna büsbütün dalmış olmaktan sanatım rahatsız. Şimdi resim yapamam, bir çizgi bile çizemem, ama hiçbir zaman şu anlarda olduğumdan daha büyük ressam olmadım. Çevremdeki şirin vadi buharlanıp, tepede duran güneş ormanın geçit vermez karanlığına abanırken, yalnızca tek tük ışınlar benim kutsal yerime kaçınca, ben de aşağıya doğru akan derenin kıyısında uzun otlara uzanıp, toprakta binbir çeşit ot beni bir tuhaf edince; otların arasındaki küçük evrenin kaynaşmasını, sivrisinekçiklerin, kurtçukların, akıl sır ermez sayısız biçimlerini kalbimin yakınında duyumsayınca ve bizi kendince yaratan yüce varlığın huzurunu, bizi sonsuz hazza boğarak uçurtup koruyan yüce sevenin esimini duyumsayınca; dostum! sonra gözlerimin etrafı alacalaşıp da çepçevre dünya ve gökyüzü, bir sevgilinin endamı gibi, bütün ruhumda sükuta varınca o zaman sıkça özlem duyarak düşünüyorum: ah, içinde dolu dolu sımsıcak yaşayanı bir ifade edebilsen, ona kağıt üzerinde nefes verebilsen; bu ruhunun aynası olsa, sonsuz Tarın, ruhunun aynası olduğu gibi! Dostum. Ama bu beni mahvediyor, bu görünümlerin ihtişamının şiddeti altında yok oluyorum.
Sayfa 25
Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
Bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
Ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
Yırtılan ve parçalanan bir şeyler olmalı mutlaka
Hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler.
Oysa ne kadar sakin bu
EverestKitabı okudu
"Evet, kimseyi öldürmemiş olduğuma çok memnunum. Ama bu başka çarem kalmamışsa öldürmezdim anlamına gelmez. Sizler ya da anneniz ölüm tehlikesiyle karşı karşıya olsanız ve ben de bu şekilde önleyebilecek olsam öldürürdüm, bundan eminim. Küçüklüğünüzde demek istiyorum, şimdi kendinizi savunabilirsiniz, ikisi çok farklı şeyler. Şimdi sizin
Sayfa 373 - VII VedaKitabı okudu
“Dünyanın şu durumunda ‘sanat’ akıl almaz bir lükstür!” derdi, ihtiyar Yahudi, “Söyler misin, ne işe yarar sanat? Hangi görevi üstlenir? Sorumluluğu nedir? Hiç. Oysa, bir görevi olmalı, bir misyon yüklenmeli. Değilse, sanat lükstür. (...) Başlarını sokacak dam bulamayanlara, yoksullara, ne yararı var benim sanatımın? Hayır, genç dostum. En mükemmel sanat eseri, bir kadının tek bir gözyaşına değmez. Sanatçı da pekâlâ herkes gibi gidip toprak kazabilir, duvar örebilir. Sanat insanlara üstünlük taslamak demek değildir. Sanat, ibadet gibi, dua gibi, doğruya biat etmek olmalıdır. Ama günümüz sanatı insanoğlunun masumiyetini sömürür. Günümüz sanatçıları istismarcıdırlar, spekülasyon yaparlar. Kitle üretimi başladığında, üreticiler robotlaşır. Bu otomobil üretiminde de böyledir, resim üretiminde de. Ressamlar, müzisyenler, hatta romancılar, kendi kavramlarını üretmek yerine, üretilen kavramları illüstratörleri olur, başkalarının ürettikleri kavramları resimlerler. Topluma yararı olmayacaksa, sanat olmasın daha iyi. Topluma yararı olmayacaksa, hiçbir şey yapmamak daha iyi. Şimdi... Benimle bulgur çorbası içermişin, canım?”
Alfa YayınlarıKitabı okudu
"Lütfen yanlış anlamayın beni sevgili dostum Amacım, kocamı size çekiştirmek değil. Kocam saygı duyulacak bir insandır, siz de bilirsiniz ya. Ama bazı yanılgıları, saplantıları incitiyor beni. Bunun için elimden bir şey gelmez. Yani incinmemeye çalışmam işe yaramıyor. On beş yıldır kendime söz geçiremedim bir türlü. Dost olduğumuza göre bu kadarcık yakınmayı hoş görürsünüz değil mi? Aslında haklı olan o ve onun gibiler olmalı. Dünyayı, hayatı iyi tanıyorlar, hiç değilse iyi tanıdıklarına inanıyorlar Insanlarla sürekli alışverişte olmalarını sağlayan bir işleri var Dahası, hayatı onlar kuruyor, dünyayı onlar yönetiyorlar. Erkekler... Köşe başlarını tutmuş ufacık devler. Bize, biz kadınlara onların el yordamıyla kurdukları hayatı kabullenmek, şu tuhaf dünyanın gidişine boyun eğmek düşüyor. Ses geçirmez duvarların ardında ne vaatler ne umutlar! Sessizlik her şeyi ağırlaştırıyor, çekilmez yükler oluşturuyor Biz de oturup birtakım gereksiz düşler kuruyoruz, dünyadan, gerçek hayattan haberimiz yok.
"Sahiden öyle mi dersiniz Makar Alekseyeviç?"
Sayfa 92Kitabı okudu
Ama benim önemli bir özrüm var: Şimdiye kadar bu adamdan daha iyi bir dostum olmadı... Bütün bu sayıp döktüğüm özürler yetmezse ben de kitabımı onun bir zamanki çocukluğuna adarım tabii. Bütün koca adamlar bir zamanlar çocukturlar...
