Hiç farkına varmadan babası olmuştu.Kalbini karısına açmayan,evinin dışındaki hayatı evinin içindekinden daha önemli bulan,evdeki yürek sızılarını anlamayan anlasa da umursamayan,çehresi daima asık,sesi daima gür ve azarlamaya hazır babası.
Secdeye kapandıklarında, göklerin ve yerin Rabbine en yakın andaydılar. Azîm Rab, bu kez "Rabbiyel-Âla" olmuştu. "Ey Yüce Rabbim! Seni tüm eksikliklerden tenzih ederim!"
Sayfa 437
Umursamazlık
Çoktan unutmuştu alınmayı, ne söylerlerse söylesinler, ne yaparlarsa yapsınlar, umurunda bile değildi. Öylesine kanıksamıştı ki yaşadığı dünyayı, her şeyi itirazsız kabul etmişti. Belki de itiraz etmenin artık hiçbir işe yaramayacağını bildiği için böyle sessiz, böyle aldırmaz, böyle umursamaz olmuştu.
☆Sarabande☆
Annem yine boşluğa bakıyordu, hayır annem bir boşluk olmuştu aslında. Tüm bunlar boğazıma yapışıyor. Telefonda "Mutlu musun?" demiştim ona, "Bu kadar detaylı sorular sorma," dedi. Kafamı makarna suyunun kaynadığı tencereye sokup her şeyi bitirmek istemiştim. Cinlerimi tepeme çıkarıyor bazen. Ölmüş gibi, yeni hayatına bir ölü olarak başlamış. Dedem yüzünden mi? Yoksa anneannem yüzünden mi? Belki de haklı. Belki de. Ne kadar çok ağlıyor. Bu kadarı da şımarıklık ama. Bağırmak istiyorum, ağlama artık, buna hakkın yok diye bağırmak istiyorum. Sen de mutlu olmak zorundasın, herkes mutlu olmak zorunda.
Sayfa 71 - 4. Basım: Kasım 2020 - Everest Yayınları
Ruhu zaten ölmüştü, geriye bir tek bedenini öldürmesi kalmıştı.
"Konuşkan bir çocuktu Hasan ama yıllar yılı konuşmamayı öğrenmiş, kendini eğitmişti.Susmanın büyük ustası olmuştu.Konuşunca da, adamını bulunca da veryansın ediyordu konuşmaya."
Sayfa 21Kitabı okudu
