Zamanın içinde gezinmek, ölmek yine de görmek, gitmek ama gidememek... bence bu kitap için söylenebilecek en net cümle bu olur. Öykülerin hepsi birbirinden farklı yazılsa hepsi başlı başına roman olur, hepsi ya böyle bitemez dediğim anlarda bitti beni dumur etti. Bazı cümleleri okurken anlamakta zorlansam bile benim için çok farklı bir deneyim oldu. Okuduğum ilk Hasan Ali Toptaş kitabıydı devamı da gelecek ;)
Üçer beşer sayfalık öykülerden oluşmuş bir kitap.. Okurken insanı yormayan ama derin betimlemeler içeren sonunda şaşırtan öyküler demeti gibiydi.. Hasan Ali Toptaş'ı okuyun ve okutun.. Ülkemizde yetişen nadide yazarlardan birisi bence..
*Hasan Ali Toptaş ve Diğer Güzel Kitapları Okuma Etkinliği* vesilesiyle tekrar paylaşmış olayım, okuyacağım kitapların incelemeleri için de bir başlangıç olsun inşAllah..
Hasan Ali Toptaş ile tanışma kitabımdı.
16 hikayeden oluşan bir eser bu, birbirinden bağımsız bu hikayeler sanki tamamlanmayı bekliyormuş hissi veriyor lakin işte bu; yazarımızın mahareti.
Metinlerde bir belirsizlik ve kayboluşla karşı karşıya kalıyorsunuz. Hakikat ile hakikat olmayan arasındaki o tuhaf, ince çizgiden kopamıyorsunuz ve bu sizi Toptaş'a bağlıyor..
Onunla henüz tanışmamış olanlar için güzel bir başlangıç olacaktır..
Toptaş'ın "Ölü Zaman Gezginleri"nden sonra okuduğum ikinci öykü kitabı oldu "Geçmiş Şimdi Gelecek". Diğer kitabına göre daha anlaşılır bir tarzı var. Zaten bir çok yerden derleme öyküler barındırıyor. Genel anlamda hikayelerin hemen hepsinde bir fakirlik, bir taşralık söz konusu. Bazen derler ya insanın ciğerine dokunan hikayeler diye, işte Toptaş bunu ciğeri delerek başarıyor. Öyküler güzeldi, bazıları uzatılabilirdi, ancak karakterlerde ve olaylarda altyapı daha detaylı oluşması isteği uyandırıyor sizde. Yani keşke biraz daha uzun olsaymış, biraz daha tanısaymışız diyebiliyorsunuz. Bu nedenden dolayı Toptaş'ın kısa öykülerden daha çok romanlarının başarılı olduğunu düşünüyorum.
112 syf.
9/10 puan verdi
Geçmiş Şimdi Gelecek, Hasan Ali Toptaş’ın ilk basımları 1987’de yılında olan Bir Gülüşün Kimliği, 1990’da olan Yoklar Fısıltısı, 1993’te olan Çankaya Belediyesi ve Damar Edebiyat Dergisi 1992 İlkbahar Öykü- Şiir Ödülleri öykü birincisi olan Ölü Zaman Gezginleri kitaplarının birleştirilerek basılmasıyla oluşan bir yeni&eski kitap;)
Bazı yazarların dilini o kadar çok seversiniz ki, onların ilk yazdığı denemelerini çok merak edersiniz. İşte bu kitap, yazarın yazma dünyasına girerek oluşturduğu ilk metinlere ve hikayelere evsahipliği yapıyor.
Ben kesinlikle çok beğendim yazdıklarını. Özellikle "İçimdeki Orkestra" adlı öyküsünü, bu öyküde yaşlı adam, dününden bahseden bir anlatıcı; "Bir gün içimde bir türkü duydum," diyor. "Daha önce dinlediğim güzel bir türküdür, belleğimde kalmıştır diyerek aldırmadım. Birkaç gün sonra, içimdeki türkü iki oldu. Daha sonra da, üç, dört, beş... İçim türkülerle şarkılarla dolup taşmaya başladı."
Ve ekliyor : "Benim içime gitar, bir şubat ayında girdi," diyor. "Gitardan sonra, flüt oluştu içimde. Sonra da, keman, klarnet, cura, tambur, piyano, viyolonsel..."
Gerçekten bu hikayeden ve bu alıntılardan aşırı etkilendim. Düşündüm içimdeki orkestra ne alemde diye :)Baktım ki, hepsi ayrı telden çalıyorlar;)))
Yazarın okuduğum ilk kitabı ama son olmayacak. Çok farklı bir anlatım, çok güzel bir tasvir. Kısa ve insanı sokmayan öyküler var. Bazen bir cümleyi en az 10 defa okudum, ne demek istemiş, nasıl bir ruh hali varmış gibi sorular sordum kendime. Eminim ki daha fazla eserini okuduğumda daha iyi anlayacağım.