Kabına sığmaz olunca bana koşardı eskiden, şimdi bunu yapmıyor; kırgın. Kırgınlığının nedenini çözemiyorum bir türlü, artık gözleri çok uzaklaştı, okunmuyor.
“… kırgın. kırgınlığının nedenini çözemiyorum bir türlü,
artık gözleri çok uzaklaştı, okunmuyor.”
Her şeyi bilmek için erkendi belki, bilmeler yaşamalardan geçerdi ve biz önce yaşayacaktık.
Sayfa 70 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ve ben sessizliği gülünç kılan derin bir sessizlikle kimseye sezdirmeden yavaş yavaş o boş masaya doğru sürükleniyordum.
Darbe günlükleri
Telgraf direkleri havayı kokluyordu hala, duvar diplerindeki çöp bidonları gölgesizdi, kaldırımlar boştu ve köşelerde her an insanın üzerine yürüyüvereceklermiş gibi gözüken bulanık tank hayaletleri bekliyordu.
"Elleri karanlıkta kalan çocuklar, dün gece masalların ne denli gerçek olduğunu düşünmüşlerdir."
Başkaldırı onların yaşam biçimi çünkü, ayakta kalmayı ancak bu şekilde başarıyorlar.
Susuyorduk gene, susacaktık; dağ hangi boşluğumuzu dolduruyor, susmak bizi nereden eksiltip nereye biriktiriyor ve bu sis hangi çıplaklığımızı örtüyor, hiç bilemeyecektik. Her şeyi bilmek için erkendi belki, bilmeler yaşamalardan geçerdi ve biz önce yaşayacaktık.
İnsan sokakları gezip dolaştıkça, yaşamın değişebilirliğine daha çok inanıyordu. Hatta öteki insanların varlığına yaslanıp kendi varlığını, yalnızlığını ve tekdüzeliğini yeniden kavrıyordu.
Tenine değen bakışlardan besleniyordu sanki.