Ölüler tekrar neden hayata dönemiyor, bilmiyorum. Belki ölüm o kadar harikulade bir şey ki, bizim anlamadığımız o iyi nitelikleri nedeniyle onu hayata, sevdiklerine tercih ediyorlar.
Sayfa 252
“İnsan soluk almaya devam ederken bile ölüm onun hayatını yine de mahvedebiliyor.”
Sayfa 252
Ölüme giden şey aslında yaşlanmak değildir. Yaşlanmanın sonunda ölüm geldiğine inanmak götürür bizi ölüme.
Sayfa 209
“Benim dediğim, insanları sınırlayan tanrılar değildir. İnsanları sınırlayan, insanlardır.”
Kudra sordu: “Bizler de ölümsüzlüğe tanrılar kadar layık mıyız?”
“Ölümsüzlüğü hak etmeyişiniz, ruhen ve kalben zayıf olduğunuzdan.”
“Ama bunu değiştirebiliriz, değil mi?” Kudra’nın sesi umutluydu. “Zihinlerimizi geliştirebilir, ruhlarımızı zenginleştirebiliriz, öyle olunca da ölüm yerine hayatı seçebiliriz.”
Sayfa 193
…
Böylece ilişki bittiğinde kendini gerçekten yalnız ve delirmek üzere hissetmenin ne olduğunu öğreniyor, sonun geldiğinde neyle yüzleşeceğine dair fikir sahibi oluyordun.
O kadar çok şey vardı ki beni duygulandıran; yatağın altında bir kadın ayakkabısı; etajerin üstünde unutulmuş saç tokası; "çişim geldi… " deyişleri; saç kurdeleleri; öğlenin bir buçuğunda onlarla çıkılan bulvar yürüyüşleri; içki, sigara ve muhabbet dolu o uzun geceler; tartışmalar, intiharlar; birlikte yiyip kendini iyi hissetmek; nereden geldiğini anlamadığın şakalar ve kahkahalar; havadaki mucize duygusu; arabayı park edip içinde oturmak; sabahın üçünde eski sevgilileri kıyaslamak; horladığının söylenmesi, onun horladığını duymak; anneler, çocuklar, kediler, köpekler; bazen ölüm ve bazen boşanma, ama hep sürdürerek, halletmeye çalışarak; bir sandviç büfesinde tek başına gazete okurken onun şimdi zeka seviyesi 95 olan bir dişçiyle evli olduğunu düşünüp efkarlanmak; hipodromlar, park gezintileri, piknikler; kodesler bile; onun sıkıcı arkadaşları; senin içkin, onun dansı, senin onu boynuzlaman, onun seni boynuzlaması; onun hapları, senin aldatmaların, onun aldatmaları; birlikte uyumak...
Ben ağıt yazmayı sevmem
Ölümden değil dirilişten yanayım
Ölümden değil ölüm sonrasından yana
Ağıt yazmaktan değil Mevlüt yazmaktan yana
Ama ya ölüm de evrim için gereklise?
Sayfa 311Kitabı okudu
Eğer ölümün kaçınılmaz olduğuna inanıyorsan, o zaman kaçınılmazdır. Tutun meselesi, tutum. Tabutu çivileyen, ölüm isteğidir. hem de her seferinde.
Sayfa 288Kitabı okudu
Ölüm herkesin çorbasındaki sinektir.
Sayfa 275Kitabı okudu
Çokça katılmak ve uygulamayı ummak (^^)
... Hayatta üzüntü pek boldur. Ölüm de ek bir üzüntüdür. Korku, kaygı, suçluluk, hatta biraz nevroz, hayatım kabul etmesi zor gelen bu sonuca doğal tepkilerdir. Ama seçilecek yol, bu tepkileri fazla ciddiye almamaktır. Şu vücut denen kutuda geçireceğin kısa zamanı o üzüntülerle işbirliği yaparak önemsizleştirmemektir.
Sayfa 233Kitabı okudu
Ne var ki, tıpkı çalkantılı okyanusta ilerleyen bir gemi gibi her gün sabahtan alacakaranlığa kadar bu umudu devam ettirmek de bir tür ölüm.
Sayfa 219Kitabı okudu
"Galiba ölüm insanı birden fazla yolla mahvedebiliyor. Yaşarken bile yenebiliyor insanı."
Sayfa 216Kitabı okudu