Ölüm varken ben yokum. Ben varken ölüm yok. O halde üzülecek ne var?
Varlık olarak var olmak zaten sorgulanır olmaktır.
Var olmak zorunda olmak, ölmek zorunda olmaktır.
"Annemin ölümü niye beni bu kadar derinden sarstı? Evden çıktığım günden bu yana, ancak birkaç kez, gönül atılışları uyandırmıştı bende. [...] Genellikle, onu düşündüğümde, aldırışsızlık duyardım içimde. Bununla birlikte uykularımda -babamın ancak pek seyrek, o da, beni etkilemeyecek biçimde, düşüme girmesine karşılık- sık sık en önemli yeri
İster içini dökmek için,ister kendini incelemek için,ister kendini herkesin önünde sanat yapıtı gibi sergilemek için olsun, yaşam öyküsünü yazmak belki de hayatta kalma çabasıdır, ama sürekli bir intihar yoluyla- parçalı olarak bütüncül ölüm yoluyla.
Kendini yazmak, olmaktan çıkarak tek yükümlülüğü ve tek yaşamı sizin var olmamanız olan bir misafire- başkasına, okura- kendini emanet etmektir.
Sayfa 96Kitabı okudu
Doğum ile ölüm arasındaki yolu acılarla da, zevklerle de zenginleştiren hep sevgi, kendimizden başka kimselerle ilişiğimiz olduğu duygusudur. Yoksa var olduğumuzu bile anlamaz, düşsüz bir uykudan uyanmaksızın geçer giderdik.
