"Yaşam ve ölüm, ne tuhaf değil mi?"
Sayfa 162Kitabı okudu
783.jpg){kind=small}
oturdum ölümü düşündüm
Yirmi yaşında ve hayat o kadar da güzel değilken
Ömrünün fasl-ı baharını neden aynı döngüye mahkum eder insan...
Kendi kabuğunu aşamayan,
hep aynı sığlıkta debelenerek kendini kurban eder mi insan.
Adım silinsin,izim kalmasın istiyorum demiştim ya Ali Lidar'ın "belki kadar kesin ve keşke kadar imkânsız" dizesine takılı kalmışken..
Zaten bı iz bırakmadan kaybolup gidişime tesselli İbrahim tenekeciyi bulmuşken, hani o demişti;
"Rabbim sen olmasan Kimin aklına gelirim ben."
Seni hiç unutmayan Rabbine sunacak güzel bir hikayen yokken...
Yaşından yorgun..yaşam tembelliği sanılan bu ağrılar kimden emanet,hangi alemden sirayet bilmiyorum.
Durup durup ölüm var diyorum kalbime..
Kazınan 'huvelbaki'bile çok koşmaya, durmadan koşmaya yetmiyor....
Aklım kadar karışık, gönlüm kadar damıtılmaya muhtaç bir ömür bırakıyorum geriye..
Her adımda biraz daha savruluş...
Hangi günlerin acısı Sabırsız kaldı
Hangi gecenin karanlığı aydınlanmadı?
Hangi Yanlızlık sadesi ile mezara girdi?
Acının derdini sabır üstlendi gün ışığında
Yanlız kaldı.
Hangi ölünün kefeni siyah tı hangi ölü duasızdı?
Kimi nefes alırken siyaha büründü kimi almadan beyaza. Adı ölüm dü. Diğeri nefesi hüzün.
Her imtihana acı gerekirdi her karanlığa aydınlık.
Biraz da Yanlızlık. sabır gerekirdi, sabır için yaşam . siyaha bürünmeden
Beyaza sarılmadan yaşam gerekirdi.
Yaşam ve ölüm, gece ve gündüz gibi ayrı.
Sayfa 245Kitabı okudu
Alınan her bir nefesin yarısı yaşam, yarısı ölüm için alınır. Ölüm bize bu kadar yakındır.
The End.
Koheleth şöyle diyor;
"Ölüm günü,doğum gününden daha iyidir." Çok uzun yaşamı arzulamak,yine de bir yürekliliktir. Çünkü bir ispanyol atasözü derki: "Çok yaşayan,çok da kötü şeyler yaşar"
Sayfa 221 - İş Bankası Yayınları
