Ah baba! Ne olurdu, paraya tapan bu ömrün ebedî olmayacağını
bilseydin! Ne olurdu, menfaat için her şeyini veren bu çevrenin
içinden sıyrılabilseydin! Ne olurdu, seni yaratan Zatın, seni bir gün
ansızın alacağını fark edebilseydin! Ve ne olurdu, seni dualarla
uğurlayacak tanıdıkların, dostların olsaydı!
Ah, ne olurdu babacığım!
Allah’a kafa tutarak, bu dünyada para kazanıp zengin oldun ama
bu servet senin manen iflas edişini engelleyemedi. Şunu bir türlü
anlayamadın ki, doğarken sana sorulmadı, ölürken de
sorulmayacaktı.
Ölümden sonraki hayat hiç mi seni ilgilendirmedi? Sana Allah’ı
inkâr ettiren dostlarının sana kabir kapısından sonra arkadaşlık
edemeyeceklerini neden düşünmedin?
En büyük zenginliğin dünyada bıraktıkların değil, ahirete
götürdüklerin olacağını sana defalarca söyleyen kişilerin bir kere bile
haklı olabileceklerini neden aklına getirmedin?
Sen malı ve şöhreti buldun, ama yaptığın hatalar ve yanlışlarla
Allah’ı kaybettin.
Bir insan için bundan daha büyük yoksulluk olur mu?
Babacığım! Bil ki, şu anda çare olacağını bilsem, senin kurtuluşun
için hayatımı bile feda etmeye hazırım.
Sen bir babanın asla yapamayacağı zulmü bana layık gördün, ama
ben yine de sana hakkımı helal ediyorum. Benden dolayı ahirette
ceza görmene dayanamam.
İnşallah Rabbim de sana merhametini esirgemez.
Peygamber -aleyhissalâtü vesselâm-’ın bu husustaki ikazlarından bir-ikisini daha arzedelim:
"Akıllı, nefsine hâkim olup onu hesaba çekerek ölümden sonraki hayat için çalışan, ahmak da nefsini bevâsma tâbî kıldığı hâlde Allah’tan (hayır) umandır.
İnsan aynı anda Giotto'nun fresklerindeki alçakgönüllülük betimlemelerine hayran kalıp, Cebrail'in Meryem Ana'ya haber ulaştırması dogmasını görmezden gelemez mi? Ya da Budizmin merhamete yaptığı vurguyu takdir edip, ölümden sonraki hayat kuramlarına kayıtsız kalamaz mı?
Tanrı'nın var olmadığına inanmaktan hiç vazgeçmedim. Ancak dinle,onun doğaüstü içeriğini onaylamak zorunda kalmadan ilişki kurmanın bir yolu olabileceği düşüncesi sayesinde özgürleşmeyi başardım. Ölümden sonraki hayat ya da gökyüzünde yaşayan kutsal varlıklarla ilgili kuramlara inanmaya şiddetle karşı çıkmaya devam edebilir, bu sırada da müzik, binalar, dualar, ritüeller, yortular, tapınaklar, hac yolculukları, yemek törenleri, dini inançların anlatıldığı resimli el yazmalarıyla ilgilenebilirdim.
“Beni teselli eden tek şey ölümden sonra yok olma umuduydu. Ölümden sonraki hayat düşüncesi beni korkutup yoruyordu. Bu dünyaya bile alışamamışken yeni bir hayat neme lazımdı?… Tanrı, yarattığı dünyaları birer birer bana gösterecek kadar görgüsüz olamazdı.”
Sayfa 72 - Kapı YayınlarıKitabı okuyor
