Spoiler içeriyor!!
Notre Dame'in Kamburu
Victor Hugo'nun kaleminden alınan Notre Dame'in Kamburu romantizm akımıyla yazılan baş eserlerden biridir. Yoğun bir şekilde yazarın araya girip fikrini belirtmesiyle karşı karşıya geliyoruz. Ancak daha öncesinde romantizm akımıyla yazılan bir eseri okuyan bir okur için kitap illaki bir yerden sonra saracak
ON ÜÇ'Ü BAĞLAMAK (SPOILER)
On Üç'ü Bağlamak -Spoilerlı-
Öncelikle şunu söylemeliyim ki, bu kitap tam hem çok yavaş hem çok hızlı ilerliyor. Yazar sürekli kendini tekrar etmiş, okuyoruz okuyoruz ama hiçbir şey olmuyor-du.
Neyseki sonradan toparlanmaya başladı kitap ve akıcı bir hal almaya başladı. Sanırım yazar karakterleri iyice tanımamız için böyle bir anlatım dili
1 DAKİKALIK ALTYAPI (zehir gibi durum) GÜNCELLEMESİ SONRASI İNCELEME!
Eser şiir ve felsefe barındırıyor. Ölümden, yaşamdan akıp gidiyor. Ölümü bu kadar sevmeme rağmen eseri sevemedim.
-Yol uzun, Su karanlık
Otur bir çardak altına
Bırak biraz Yağmur yağsın.
-Ölüm yaşamdan daha belirgindir.
Ölüm yaşamdan daha kesindir.
-Bazı şeyleri (belki, her bir şeyi) yaşayıp bitirmek gerekir; yoksa, yaşanıp durdukça, bayatlarlar.
Serinin üçüncü kitabına geldik o yüzden bu incelemeyi ilk kitapları okuduktan ve onların incelemesini okuduktan sonra okumanızı tavsiye ederim. İstemeden diğer kitaplar hakkında spoiler verebilirim.
İlk 100 sayfayı okurken çok sıkıldım ve yavaş yavaş okudum. İlginç hiçbir olay olmadı. Tam bir işkenceydi. Karakterleri sevsem de bu kitap sinir
·
Not rated
Devrim sonrası Fransa'daki soğuk gerçekleri ele alan Hugo, iz bırakan bu romanında toplumsal vicdan ve adaletsizlik kavramları çevresinde eserini kaleme almıştır.
Kitapta dikkati çeken ölüm bilinci, karakteri çepeçevre sarmıştır. Bu bilincin getirdiği psikolojik bunalımları, okur karakterin ağzından öğrenmekte. Aslında Hugo kendi düşüncelerini ana karakter üzerinden okura aktarmış desek daha doğru olur. Ona göre suç suçtur. İnsan ise yüce bir varlıktır. Suçu hakim değerlendirse de asıl cezayı Tanrı vermelidir. Zira cezalandırmak Tanrı'nın işidir.
Romanda karakterin suçunun ne olduğunu bilemiyoruz. Sanıyorum ki Hugo'ya göre ''suç" ölümden daha büyük bir gerçeklik değildi. İdam karşıtı olan Hugo, eserinde politik kimliğini gizlememiştir. Öyle ki kurgunun önüne geçen muazzam bir "ön söz" yazmıştır. Ölümde dahi yanlılık yapan sistemi cümleleriyle kırbaçlamıştır- kendisi hümanist tabi o asla kırbaçlamazdı da bu benim yorumum-. Ön sözün hemen ardından mini bir oyuna yer vermiş sayfalarında. O dönem insanının nasıl da taş kalpli ve son derece duyarsı olduğunu dile getirmiştir. Ön söz, oyun, roman... Daha ne yapsın bu adam. Üstelik kitap başlı başına bir direniş.
"İntikam almak bireyseldir, cezalandırmak Tanrı'nın işidir."
Akıllı kimse nefsini hesaba çekip ölümden sonrası için çalışandır.
Bismillah
Kitapta da bahsettiği gibi kalp hükümdar;organlar da onun askerleridir.Hükümdar iyi olursa ,ordusu da iyi olur kötü olursa ordusu da kötü olur
İnsanin en önemli organı kalbi evet insanı yaşatan bütün duyguları da içine alan kalp kısacası bazen yaşıyoruz ama ne kadar kendimizi kalbimizin içini bilerek yaşıyoruz bunu sormamız lazım kendimize kitapta kalbin durumunu içinde barındırdığı iyi haller ve kötü halleri kalbin nasıl temizlenmesi gerektiğini nefs muhasebesini ,kalbin nefs dolayısı ile hastalanmasını anlatıyor 11 bölümden toplam 272 sayfadan oluşuyor.
Kalbimiz her şeyi bilse tanısa rabbini tanımasa o hiçbirşey bilmez gibidir çünkü kalp insanın başkentidir.kalp ;kulak göz ve gönülden sorumludur
Dikkat edin bedende bir et parçası vardır o iyi oldumu bütün bedende iyi olur
Bence baş ucu eseri olmalı insanın ilk önce kendini yani kalbini tanıması başkasının kalbine yorum yapmadan kendi kalbinin içine bakması lazım
Son söz olarak; insan kalbini eline alıp utanmadan dolaşabilmeli
Bu da bizim kalbimizi arındırmamıza bağlı diyorum dua eder dua bekleriz
Vesselam
