Peki sen de tüm yaşanmışlıkları sorguluyor musun? Hakikatin tam olarak nerede, ne zaman yitirildiğini, neyin sahte neyin gerçek olduğunu anlamaya çalışıyor musun? O halde bunun artık imkansız olduğunu da fark etmişsindir. Sahte bir geçmişle hakiki bir gelecek kurmak mümkün değil. Dünya ayaklarının altından kayıp gitmiş bir defa, istesen de dengede duramıyorsun. Dengesiz yaşamaktansa gitmek daha kolay, külfetsiz ve hızlı. Ve bu yüzden hayatta hakikiliği sorgulanmayacak tek şeye sığınıyorsun, ölüme.
Sayfa 46Kitabı okuyor
Yoksa,korkutmuyor mu ölüm onu?
(Bir seferinde,iki arkadaşımla birlikte,rastlantıyla,bir vapurdaydık,üst-arka sahanlıkta oturuyorduk.İskeleye yanaşırken,bir başka vapur hızla üstümüze gelmeğe başladı-herkes ayağa fırlayıp oraya-buraya kaçıştı: arkadaşlarımdan biri kapağı içeriye atarken,öteki de ayağa fırladı,ama,dönüp,bana bakıp;hiç kıpırdamadan,sakin bir ifadeyle,yaklaşmakta olan vapuru seyrettiğimi görünce,hafifçe kızardı, ve ani bir kararlılıkla,geri,yanıma,oturdu. Ben, bir şeyler söyleme gerekliliği duyup, “Bu gibi durumlarda kaçmak hiçbir işe yaramaz” gibilerinden bir şey söyledim. O sustu. Biraz sonra-tehlike atlatılmıştı-öteki de,içeriden,utanç içine döndü.
-Sonradan düşündüm: o kadar sakin olmamı sağlayan neydi? Ölüm korkusu mu yoktu bende-yoksa,tersi: hoşuma mı giderdi,ölüme seyrede seyrede gitmek?...
Bilmiyorum.
Sayfa 67Kitabı okudu
Bu dünyadan kaçmak değil, kalkıp gitmek istemiş sadece; ölüme sırt çevirmemiş, göğüs germiş.
Sayfa 275Kitabı okudu
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Üsteğmen Faruk, cepheye yeni gelen askerleri denetlerken bir yandan da onlarla sobbet ediyor, "Nerelisin?", "Kaç kardeş siniz?" gibi sorular soruyordu.
Gözleri bir ara, saçının ortası kırmızı olan bir delikanlıya takıldı. Delikanlıyı yanına çağırdı ve merakla sordu: "Adın ne senin evladım?"
Delikanlı, hazır ol
Sayfa 32Kitabı okudu
Bir gün, 5 Ağustos falandı galiba, işe biraz ara vermiş, Gesia Sokağı'nda yürüyordum. Bir ara Janusz Korczaka ve onun gettodan gönderilen yetimlerine rastladım.
Yetimhaneyi yöneten Janusz Korczak'a yetimhaneyi boşaltması emrini o sabah vermişlerdi. Yalnızca çocukları alıp gideceklerdi. Korczak kendini kurtarabilirdi ama beni de götürün
Sayfa 119Kitabı okudu
Kafamdaki düşünce tam olarak bu
Sonradan düşündüm: o kadar sakin olmamı sağlayan neydi? Ölüm korkusu mu yoktu bende - yoksa tersi : hoşuma mı giderdi, ölüme seyrede seyrede gitmek?
Bilmiyorum..
Sayfa 67
Nâzım Hikmet Ran - Karanfilli Adam
“Seher karanlığında,
Projektörlerin ışığında,
Kurşuna dizilen beyaz karanfilli adamın
Fotoğrafı,
Duruyor üstünde masamın.
Sağ eli
Tutuyor karanfili
Bir ışık parçası gibi yunan denizinden.