Ölümsüzlük

‘Yapabileceği tüm hataları yapıp hiç ders almamak’ diye bir şey olmasaydı ben icat ederdim.

İnsanlar ölmesin demiyorum
İstediğim ölümsüzlük değil
Ne kendim, ne başkaları için
İstediğim, çocuklar ölmesin

Selam en sevgiliye, en güzele,
Kalbimi ışıklarla dolduran,
O meleğe, ölümsüz mabudeye,
Selam ölümsüzlük diyarından!

Bowlby (1973), temeli, erken yıllarda bağlanma davranışsal ve yakın bakım sistemlerinin özellikleri tarafından şekillenen duygu,düşünce ve davranış örüntülerinin "beşikten mezara" kadar sürdüğünü ve gelişim süreci içinde diğer ilişkilere de genellendiğini öne sürmüştür.Bowlby'ye göre erken dönem deneyimleri , "bağlanma içsel çalışan modelleri " ya da kısaca "zihinsel modeller " denilen şemalar aracılığıyla zamanla bilişsel olarak kristalize olurlar ve ileri yıllara taşınırlar.Çocukların erken yıllardaki ebeveynleri ya da bakım veren kişiler duyarlı ve destekleyici ise çocuklar , sevilmeye ve bakım verilmeye değer bir benlik algısı ve bu algı temelinde olumlu bir bağlanma benlik modeli geliştirirler.Aynı zamanda da başkalarını destekleyici,ulaşılabilir ve iyi niyetli kişiler olarak görerek olumlu başkalık modeli geliştirirler.Güvensiz bağlananlar ise hem kendilerine hem de başkalarına ilişkin olarak olumsuz benlik ve başkaları modelleri geliştirerek yakın ilişkilerdeki davranışlarını ve beklentilerini karamsarlık ve olumsuzluk üzerine inşa etme eğilimine girerler.

Birilerinin ev yapımı ölümsüzlüğü
Onların kalıcı etkileri
Bu onlariçin öldükten sonra yaşamak gibi
Sadece kayıtlarda bulunsun diye bugun hava yer yer umutsuzluk ve öfke patlamaları sosuna batmış .....

Bir insan hayatının doğumu ile başladığından emin misiniz?..

* Gelecek, geçmişin duvarları içinde değildi…

* Gelecek, özlemlerimizden kuruludur, başka neden olacak?..

* Yabancılık, dikkate almam gereken hayatımın bir gerçeği idi…

* Çok yüksek sesle konuşanlar, hareket yeteneklerini yitirirler…

* Bizim oralarda, insan ancak lambasının fitili bittiğinde ölür diye bir deyim vardır…

* İnsanın her zaman başına, iyi bir dava uğruna kötü adam olmak gibi bir durum gelmez…

* Kahraman olduğunuzu yadsımaya kalktıkça ününüz büyür, üstelik alçakgönüllüsünüz diye saygınlığınız artar. Söylendiğine göre, alçakgönüllülük, kahramanların yüce erdemidir…

* İnsan kendini anlatmaya başladığında, nesnellik, yalanın süslenmişi olmuyor mu?…

* Bilindiği gibi savaş, bazı insanların zekasını ve enerjisini uyandırır. Bazen iyi yolda ama genellikle kötü yolda…

* - Kardeşinin hiçbir eksiği olmamıştı. Bunu bize neden yaptı? Deyip duruyordu babam.

Kardeşimin neyin eksik olduğunu babama nasıl anlatmalı?.. Ben de, çocukluğumda o evde, kendimi kaçış ümidi olmayan bir mahkum gibi hissetmemiş miydim?.. Her şeyi, eşyaları, ziyaretçileri, duvarları yok etmek istememiş miydim? Beni tutan ne olmuştu?.. Sevildiğimi biliyordum. Aşırı bir sevgiyle karşı karşıya idim ve beni, onca uzağa gitmeye iten de bu olmuştu; ancak olgunlaştıktan sonra geri gelmiştim. Sevildiğimden emin olmasaydım, içimdeki acılık büyüyüp dururdu ve savaşın da yardımı ile yanlış bir adım atardım. Bir cinayet işlemek ya da intihar etmek gibi – çünkü Salem’in yaptıkları her ikisini de uyuyor…

* Diğerlerin istekleri, emelleri, tutkuları, ümitleri vardı ve kendilerine uygulandığında onları paramparça etmişlerdi. Dayımın böyle şeyleri yoktu. Hiçbir beklediği yoktu, kendisine sunulanın dışında…

* Artık yoluma hiçbir engel çıkmayacağı duygusuna sahiptim. Engel yokmuşçasına yürümem yeterliydi. Düşüş işte böyle başlar…

* Aşk, el değmemiş olarak kalabilir, heyecan da öyle. Aylar geçse, yıllar da geçse!…

* Hayat, bıkılacak kadar uzun değil…

* Mezarcının küreği ile yaptığı gibi,güneşe tezek yığınları atıyorum…

* Kurtlar, yalnızca yaşamak ve özgür olmak için savaşır. Tehdit edilmediği sürece yoluna devam eder…Kardeşim ise, yaban köpeklere benzer daha çok. İçinde büyüdükleri evi hem özlerler hem de nefret ederler. Hayattaki yolları hep bir olumsuzlukla çizilmiştir: Bir terk ediş, bir ihanet, bir sadakatsizlik. Bu olumsuzluk onların ikinci doğuşlarıdır, geçerli olan tek doğuş!

* Yazgının karşısında, kendini öldürmeden önce oynadığı fare gibiydim. Farenin, o anda , çıldırarak, kaçmayı beceremeyerek, bir çıkış yolu bulamayarak, kendi çevresinde dönüp durduğu söylenmez mi?..

* Serveti sayesinde yeterince saygınlık kazanmıştı; kabul edersiniz ki saygınlık, satılık bir kadın gibidir…

* Bazen savaşın da sonbaharları vardır…

* Tünelin ucunda ışık görünmese bile, ışık varmış gibi yürümek ve ışığın görüneceğine inanmak gerekir…

* Bazıları, geleceğe inanmaya devam ettikleri için sabrederler… Bazıları, işi bitirmeye cesaret edemezler… Korkaklık, kuşkusuz hor görülmeli ama o da yaşamın bir parçası. Kabullenmek gibi, hayatta kalma araçlarından biri…

* Hayatta her zaman bir yol bulunur, mecrasından çıkmış kendine bir başka yol yapan nehirler gibi…

* Bir daha belirteyim, sadece ölmekten vazgeçmek, uçurumun kenarına gelip atlayacakken geriye bir adım atmak ve titreyerek uzatılan sıcak eli tutmak söz konusu değildi. O kadar basit değildi. Aynı örneği verecek olsam derdim ki, sağlam toprağa basarak değil ama dar bir taş geçit üzerinde bir şişe viski içerek uçurumun kenarında duruyordum. Geriye dönmek için karar vermem yetmiyordu, çünkü benim durumumda, selamete ulaşıyorum diye uçuruma yuvarlanmakta vardı. Önce ayılmam, açık bir görüşe, berrak düşüncelere sahip olmam ve attığım her adımı nereye attığımı bilmem gerekiyordu…

* Sonu gelmeyen an, ulaşılmayan an yoktur…

* Ardımda cennetin kapıları çarptı dönmedim
Ayaklarımda ayaklarımın gölgesi yolum boyunca duvara kadar uzanıyor
Kapalı göz kapaklarımın altında gölgeme basıyorum tıpkı
Kan damarlarına benzeyen Anadolu yollarındaki gibi
Belleğimde kagir ve hayal camlı daha güzel bir evin anısı,
Kulaklarımda kentin uğultusu Babil’in tatlı uğultusu
Eskiden eskiden çöllerde yok olmuş ulusların ileri karakolları
Eskiden eskiden gökyüzünün merdivenleri eskiden eskiden
Sabırsızlık çağı eskiden gelecek

* Zaman, bir yansımadır… Geçmiş saatler ve günler, haftalar ve yıllar sonunda aynı kül yığınına sahip olurlar… Gelecek, sonsuza kadar gitse de, saniye saniye yaşanır…

* Geleceğin, onurundan, en sade zevklerinden yoksun kalınca, geriye ne kalır?.. Bekleyen bir sevgi… Sakin ama güçlü bir sevgi… Belki tarihten de güçlü!..



‘Ölüme son çare olarak bakmalısın. Hiç kimsenin seni alıkoyamayacağını bil. Ama Ölüme gidebileceğin için, onu yedekte tut; sonuna kadar. Diyelim ki gece bir kâbus gördün. Bunun bir kâbus olduğunu bilirsin ve kurtulmak için başını biraz oynatman yeter. Her şey daha basit, daha dayanılır hale gelir ve bir bakarsın en korktuğun şeyden zevk alır olmuşsun. Hayat seni korkutuyorsa,en yakınların çirkin maskeler takmışsa… hayat budur de, ikinci kez çağrılmayacağın bir oyun olduğunu söyle. Zevk verici ve acı çektirici bir oyun, inanç ve aldatma oyunu, maskeler oyunu, onu sonuna kadar oyna, ister oyuncu ister izleyici olarak. İzleyici olman daha iyi, içinden kolay çıkarsın. 'Son kurtuluş çaresi’ yaşamama hep yardımcı olmuştur. Elimin altında olduğu için, bu çareye hiç başvurmadım. Ama ahiretin direksiyonu elimin altında olmasaydı, kendimi tuzağa düşmüş hisseder ve bir an önce kaçmaya bakardım.“