Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.7
Peki ya kaybedenler ne yaşar? Bunu düşündük mü?
“Savaş” sözcüğüne hepimiz aşinayız. İnsanoğlunun bu bitmek bilmez paylaşım kavgasına bir mecburiyetmiş gibi bakmayı, zaferleri kutsamayı, ölümü daha bu dünyada cennet ile taçlandırmayı, haklı-haksızı tespit etmeyi tarih kitaplarından güzelce öğrendik. Hep ileriye, kazanan taraf ile birlikte geleceğe çevirdik yüzümüzü.
Peki ya kaybedenler ne
İVAN İLYİÇ'İN ÖLÜMÜ/ TOLSTOY
Ölüm ile yaşam arasındaki o ince çizgi... Her ikisi de roman kahramanı, İvan İlyiç in son nefesine kadar olan süreçte canlılığını, her gün büyümeye devam eden bir çocuk gibi korumuş, büyümüş, büyümüş ve yaşamına sığmaz olmuştu.
Hikayenin ilk sayfaları bu iki temel taşı içinde barındıran adamın cenaze töreni ile
“Nasıl Ölünür / Emile Zola" İncelemesi
İnsanlar olarak kabullenemediğimiz bir gerçek var…
Kabullenmek yerine kaçmayı ve hatırlamamayı yeğlediğimiz, her ne kadar kaçmak istesek te karşılaştığımız bir geçek: “Ölüm”
Emile Zola “Nasıl Ölünür” derken bize, aslında nasıl ölüneceğini değil bu gerçekle yüzleşeceğimizi anlatıyor. Çünkü bence: Ölümle yüzleşmek ölmek anlamına geliyor. Ölümü kabul etmek, ondan korkmamayı sağlıyor. Ölümle yüzleşen insanlar için geriye şunlar kalıyor.
Tanrı, herkesi öldürür. Ancak tıpkı hayatta olduğu gibi: “Herkesi adil yaşatmaz ve herkesi adil öldürmez…”
Bir burjuva ve fakir bir çocuk ölüyken bile eşit düşünülmez. Tabutlar ayırır onları;
Burjuva en iyi ağaçlardan yapılmış en süslü tabuta
Çocuk ise derme çatma tahtalara konulur…
Burjuva huzur içinde, çocuk karnı aç iken ölür.
Değişmeyen tek şey; “Her ölen unutulur. Unutulmayan ölümün kendisidir…”
Merhaba,
Bu hafta ara ara ama çok da uzak kalamadan Enkheiridion kitabını okudum. Okurken aklıma felsefeyle ilk tanıştığım zamanlar geldi, Marcus Auralius ile tanıştığımda onun fikirleri imparator olması beni çok etkilemişti ki hala etkiliyor kendileri. O zaman bize bağlı olan şeyler, değiştiremediklerimiz, niyetler ve eylemler bana çok yabancı
İnsan; başına gelen güzel şeyleri düşünürken, olumsuzlukları gözardı edip doğmuş olmanın yani varolmanın tadını çıkarır. Zaman geçtikçe ve sorumluluklarıyla yüzleştikçe ise kurtuluşun ölümle geleceğini düşünür.
Doğumun ve ölümün iki zıt kutup olduğu varsayılırsa, varoluşumuzu şekillendiren şeylerin bu iki tezat kavramı aynı çatı altında toplaması, kurtuluş olarak görülebilir mi?
Doğumumuza sevindiğimiz anlarda ölüm bizi ne denli bir kurtuluşa eriştirebilir? Veya ölümü düşünüyor olmak ve ona göre yaşamak, hayatımızı ne denli etkileyip bir noktada sonlandırabilir?
Doğmuş olmayı seçemediğimiz gibi ölümü de seçme şansımız olmayacaktır.
Şayet intihar seçeneğini düşünenler, bir bataklıktan diğerine geçen köprüden başka bir yol yürümeyecektir.
Bu da demek oluyor ki ölümün bile kurtaramadığı bir dünya için, fazlasıyla yüz göz olduğumuz insanları karşımıza alsak yine de yaşamamızın etkileyecek noktaları olmamalı.
Ölümü kabullenmek, onunla yüzleşmek adına bizzat ölüm hissini oluşturup, hayatınızdaki önemsiz verileri bulup yok etmenizi sağlayacak harika bir kitap.
Değişmek Mümkün, sadece kendine inan ve kendini sev!
Hayat bir gökkuşağı. Her türlü renk var içinde. Karanlığın içinde kaybolan insanlar gördüm bu kitapta, çırpınarak kıyıya çıkan. Herşey olmasa da çoğunluğu değiştirmek elimizde. Boşvermişlik, sebepsiz kabullenmek, acılara tutunmak, gerçeklerden kaçmak, korkmak ne derseniz artık. Siz ne olmak isterseniz, neye sığınırsanız, o olursunuz. Hayata DİREN! Umuda SARIL! Kısa ve öz Kendini SEV...
Zoru kolay, uzağı yakın eden,
Karanlığı aydınlatan, acıyı hafifleten,
Ölümü unutturup suçları bağışlatan UMUT...
(Günahın Üç Rengi-Sayfa 284)
