Dostoyevski'nin ölümü ardından Tolstoy'un yazdığı etkileyici satırlar;
''Dostoyevski hakkında hissettiğim her şeyi söyleyebilmeyi ne kadar isterdim. Bu adamı hiç görmedim ve onunla hiçbir zaman doğrudan ilişkim olmadı. Ve o, aniden öldüğünde ihtiyacım olan en yakın, en değerli insan olduğunu anladım. Onunla rekabet etmek asla aklımdan geçmedi, asla! Yaptığı her şey benim için çok iyiydi, bana çok iyi geldi. Sanat beni kıskandırır, keza akıl da. Fakat kalbin işi sadece saf hislerdir. Onu arkadaşım olarak görüyordum ve aksini düşünmüyordum. Onun ölüm haberini okuduğumda bana güç veren bir desteğin yok olduğunu hissettim. Kafam karıştı ve sonra benim için ne kadar da değerli olduğu ortaya çıktı. Ve ağladım, şimdi de ağlıyorum''
