Çocuktum
Ağlayarak sabahlara uyandım.
Ve yüzümde acı bir hüzünle ; kararan günlerle
Sisli yarınlara ulaştım, yarınlar da dün gibiydi:
Umutsuzluk,hüzün, keder, acıyla dolu olan;
Muammalı günlerdi ömrümden eksilen.
Pencerelerine güneş vurmayan, kapalı kapılardı
İçimi aydınlatamayan ve hüzündü geceden ;
Kabustan yeni uyanmış bedenime çöken
Karanlık gecelerde cama vuran kuru dallardı
Ölümün soğukluğunu hissettiren dakikalar geçerdi
Fırtına çıkar, sallanır, savrulurdu her şey tıpkı hayatım gibi
Geceler çok kararır ; korkardım bazen çocukken
Ellerim üşürdü tıpkı kalbim gibi, her daim
Isıtsın diye anneme uzatırdım lakin
Ne annemi buldum baktığım yerde
Ne de kendimi
@beyourownheroo