Birazdan okuyacaklarınız, 'inceleme' adı altında birleşmemişlerdir. Kendimi gerçekten bildim bileli vaaz vermekten ve/veya birine bildiğimi doğru ya da gerçek olarak lanse etmekten uzak durmuşumdur. Çünkü, ne kendimi bir şey hakkında bilgi sahibi görecek kadar özgüvenim veya kibrim olmuştur, ne de karşımdakinin kendi başına arayarak bulabileceği
Etkinlik boyunca sayısız Saramago eseri okudum ve itiraf ediyorum bir yazarı bu kadar sevebileceğimi düşünmemiştim. Tarza alışmak başlarda zor gelse de, kitaplar değiştikçe virgüller beni adı bilinmeyen ülkelere aldı götürdü.. Okumadığım kitaplarını da mutlaka okuyacağım..
İsmi nedeniyle etkinliğin sonuna bırakmıştım Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'u.
Bir Hayalin Ardından
Kitabı bitirdiğimde ne okudum ben dedim. Böylesine muazzam bir anlatım diline çok az rastlanır diye düşünüyorum...
Başlarda etkisi altına alan ve bir kurgu gibi görünen olay akışı tamamiyle bir hayal ve bir ışıktan ibaretmiş.Ölümün ardında bıraktığı acı yüzü..
Bir hayalin ardında,yürek yangınıyla,bizlere Sümeyra ile yaşadıkları veyahut yaşamak istediklerini,kelimelerin ahenkli dansıyla aktarıyor.Sümeyra kolonkanseri, onu kaybettikten sonra onunla yaşadığı ve yaşamak istediği anları , ölüm ile yaşamın vurgularını okuyoruz. türkiyede ve yurtdışında gezdikleri ülkelerde onlara eşlik ediyoruz. Fransa,Paris, Eyfel kulesi, Belçika ,Almanya nerelere gitmiyoruz ki!.
Ama ama ama yazarımızın anlatım dili , ahengi beni tek kelimeyle büyüledi. Betimlemelerin çokça kulanıldığı, her cümlenin okurken sizde hayranlık uyandırdığını,kelime haznenize nasıl bir zenginlik katığına siz bile inanamayacaksınız...
Sümeyra, yaşam ve ölüm...
Adı Ölüm; o gölge bir başrol. Ölüm, doğruyla yanlışı ayırt edebilme kabiliyetini derinden sarsarak oyunculara rollerini bile unutturabiliyordu. Ölüm; diğer tüm oyunculardan daha sahici, daha ikna edici bir role sahip. Ama ölüm hayat olmadan bir hiçti...
Not: Sırf yazım dili için yazarımız ne yazarsa okurum. Net
terra incognita
« İnsan olmanın ne demek olduğunu her geçen gün daha az bileceğiz. »
İş bu inceleme, Jose Saramago’ya vefa borcunu havi satırlardan ibarettir.
Peşinen kabul etmeliyim ki, Saramago üzerine kalem oynatma cüretini göstermem, deli cesaretinden öte bir şey olmayacaktır.
18 Haziran... Aramızdan ayrılışının 11’inci yıldönümü. 83
Çoğu kişi için Saramago’nun yazım tarzı ve üslubu zorlayıcı olsa da benim için oldukça akıcı ve çarpıcı bir kitaptı. Ölüm, yaşam, aşk, politika, din, medya, iktidar, özetle insana dair ne varsa, yazarın araya girerek "dalgasını geçtiği" bölümleri de dahil, nefis kurulmuş, bir o kadar güzel anlatılmıştı. Kitabın ilk kısımları ile son kısımları birbirinden oldukça farklıydı, sanki iki farklı kitap okudum hissiyatı uyandırdı bende. Kimsenin aklına gelmeyecek konuları farklı üslupla anlatması bence artık yazarın kimliğiyle özdeşleşti. Kapağında kitabın adı yazmamış olsa bile hiç kuşku duymadan bunun Saramago’ya ait olduğunu söylerdim kitabı okuduktan sonra. Kurgusunu ve tarzını tüm çıplaklığıyla eserlerine yansıtmayı oldukça seviyor. Yahudilerin de ölümün kalktığına dair bir menkıbeleri vardı diye hatırlıyorum. Kitabı okurken aklıma bu konu takıldı, üzerine en kısa zamanda okumalar yapmak istiyorum. "Kendinden çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu asla bilemezsin." Bu alıntı da tüm kitabı özetliyor aslında. Harika bir metafor. Ne yazılır ne söylenir bunun üzerine.. Muazzamdı.
172 syf.
·
Not rated
Bukowski Ya Sevilir Ya Da Nefret Edilir.
Bukowski'nin okuduğum 7. Kitabı. Değişen bir şey yok, bizim Bukowski hep aynı :)
Bukowski okuyanlar ya onu sever ya da ondan nefret ederler, bunun ortası yok sanırım.
Şiir kitabıyla ön plana çıkan Bukowski bu sefer polisiye kitabıyla karşımızda.
Genelde şiirlerinde kendisinden ve hayatından bahseden (öyle olduğu düşünülen) Bukowski, yine aynı
