Ölümün adı soğuktu!
Sayfa 58 - PaNAMAKitabı okudu
Tolstoy
Beş yaşında bir çocuğun yanına yetmiş beş yıl
unutamayacağı bir manzarayı koyuyorlar: Ölü bir kadın. Hayatın sıcaklığını taşıyan çocuk, ölümün soğukluğunu taşıyan kadına bakıyor: Annesi! Öyle bir çığlık atıyor ve kaçmaya başlıyor ki bir daha kendisini hiç kimse durduramıyor. Bir ayna gibi taşıdığı günlüğünü ayırmıyor yanından. Ne zaman kendisinde
Sayfa 68
Küvetimin kenarında, pencereden esip gelmiş solgun bir yaprak, adı aklıma gelmeyen bir ağacın yaprağı duruyor; ona bakıyorum, damarlarını okuyorum, karşısında ürperdiğimiz ama onsuz hiçbir güzelliğin olamayacağı o tuhaf faniliği soluyorum. Güzelliğin ve ölümün, hazzın ve faniliğin birbirine bu kadar muhtaç, bu kadar bağlı olması ne harika!
Sayfa 91
Tüm dünya - kuşkusuz Tanrı'nın parmağı ile yazılmış bir kitap olan tüm dünya - öyle bir kitap ki; orada her şey bize Yaratıcısının uçsuz bucaksız iyiliğinden söz eder; orada her yaratık yaşam ve ölümün betimlemesi, aynasıdır; sıradan bir gül bile yeryüzündeki yolumuzu aydınlatan bir parıltıya dönüşür...
ikinci kitap
Her şey büyük bir hızla yok oluyor. Hem evrendeki bedenler hem de onların hatıraları. Algılayabildiğimiz şeylerin doğası nedir? Zevkin çekici, acının korkutucu, gururun ün sağlayacı yanları nedir? Bütün bunlar ne kadar aşağılık, adi, iğrenç, pis ve zararlı şeyler. Bunları aklımızı kullanarak düşünmeliyiz. Düşünceleri ve konuşmalarıyla insanlara ün verenler kimlerdir? Ya da ölüm nedir? Eğer aklımızı kullanarak düşünecek olursak ölümle ilgili tüm düşüncelerimiz değişebilir. O zaman ölümün yalnızca bir doğa olayından ibaret olduğunu kavrayabiliriz. Ancak ölüm evrensel doğaya da katkıda bulunmaktadır. İnsanın hangi parçanın gerektiği zaman nasıl hazır tutulabileceğini düşünmeliyiz.
Sayfa 20 - say
