Zihnindeki labirentte çıkışı bulamayanlardandı.
Var olmanın ağırlığı içerisinde,
Varoluş nedenini sorguladı.
Hayattan soyutlanması ardına,
hayattan bahsetti, ölüye örnek olsun diye.
Ve tek umudu, mutlak yok oluş öncesi iz bırakmaktı. -bir kalbe, bir cana...
Ve işte umut, Pandora’nın kutuyu açması ardına her eyleme dahil olmuştu.
Umut bugünün içindeki yarını görebilmekti.
Kış sonu yeniden açan çiçeğe, gecenin sonunundaki aydınlığa görmeden inanmaktı.
𝔈.𝔇.
Hayatın bu kadar kısa olduğunu bilseydim, hiçbir şeyi bu kadar uzatmazdım...
Yaşananlara bir beden büyük geliyor artık hayat.
Bir aşkı paylaşmak için çok geç.
Bir paylaşıma aşık olmak için ise erken.
Beni sevda yerimden vurdu yine zaman.
Şimdi sana söylenecek tek cümle ;
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı...