Aslında değişmeyen insanlardan tiksinirim. Ama sen başkasın. Belki senin değişmemen gerekir. Kendi yarattığın bir yapıt gibisin. Kendini kimselere sormadan, kimseden etkilenmeden, gönlünce kurmuşsun. Sapasağlamsın. Tanıştığımız günlerde kusursuzdun neredeyse. Bundan ötürü de can sıkıcıydın. Asla yalpalamayan, kimseleri, durup dururken şaşırtmayan bir insansın. Böyle oluşun rahatlandırıyor beni... Çün-kü zaman zaman korkuya kapılıyorum, elimde değil. Değişim, her zaman gelişme demek değildir.
ölüsün
susuyorsun
yüzün çıkmıyor dilimden
uzun uzun
göz kırpıyor cesedin
bir daha ölüyorum
ilk kırk sekiz saat
öldüğünü kabullenememek
sonraki yas
ve bir sonraki yas vakti
son saniyeler benim ölüşüm.