Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
“Uzun uzun anlatılmıyor bazen. Tüm gün sustuğu oluyor insanın. Öyle dermansız bırakıyor, öyle gücünü kaybettiriyor bazı hisler.. anlatsan kifayetsiz kalıyor kelimeler. Sussan baş ağrısı.. Neden diye sorsan isyana giriyor, şükretsen gönül razı değil. Türküde geçen bir kısım geliyor aklıma. Aleme gösterdin zevki sefa, dert ile mihneti bana mı verdin? 🥀 Dün yine uzun zamandır olmadığım kadar kötü oldum. Bizimkiler kavga ettiler. Birbirlerine ettikleri o ağır sözler altında ben eziliyorum artık. Kim haklı diye soruyorlar sonra bana. Benim gözler kızarık, sesim kısık.. haklıyı bulmak istemiyorum artık. Geçinmek bu kadar zor muydu, yoksa biz mi beceremedik? Sevmek, sevilmek bu kadar imkansız mıydı, yoksa biz mi onu ulaşılmaz kıldık? Anlamak, anlaşılmak bu kadar zor muydu, yoksa biz mi hiç denemedik? Demiştim ya biz ailece çok iyiyiz diye. Evet biz dünya iyisiyiz. Herkes heveslenir bize. Ama biz birlikte olmayı beceremiyoruz. Biz anlaşmayı beceremiyoruz. Biz birbirimizi sevmeyi beceremiyoruz.” 💔
Hisler
Bir kez daha yüzümde açan o gülüşlerin resmini görmek beni o kadar mutlu ediyor ki anlatamam. Sadece doğanın bu dinginliği huzurluluğu bile o kadar hoş ve sıcak hissettiriyor ki. Yazarak anlatmaya çalışıyorum içimdeki heyecanı ama kelimelerimin yetersiz olduğunu sözcüklerin ruhumdaki o coşkuyu hissettiremeyeceğinden korkuyorum.rüzgarın tenimde hissettirdiği o taptaze yeniden doğuşun resmini çizmek isterdim. Sorulan soruların her birini içimden geçen tertemiz kelimelere süslemek belki de karşındakinin ruhuna dokunabilmek kırmadan üzmeden isterdim. Bazen zor oluyor anlatmak ve hisler geçer bence.
-Zehra
Hisler bulanık, insanlar oldum delisi, düşünceler çoğunlukla yüzeysel ve bu kahır dolu yüzyıl ne çocuğa ne hayvana acır nitelikte; kabız ilişki yumaklarının ortasında, muhatap kalitesini bir yandan korumaya çalışırken bazen de bir plak sesine ümitlendiğim oluyor, geçici tabii.
-Spinoza