Şarabı götürüp döksen bir dağa
Dağ sarhoş olur başlar oynamaya. Ben ne diye tövbe edecekmişim İçimi tertemiz eden şaraba?
Ömür defterinden bir fal açtım gönlümce; Halden anlar bir dost gelip falı görünce: Ne mutlu sana, dedi; daha ne istersin: Ay gibi bir sevgili, yıl gibi bir gece.
‘ÖmerHayyam’