Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
ömürboyunca
ömürboyunca
@omurboyunca
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
XIV.II.XVIUçak Bakım Teknisyeni & Öğretmen
Lisans
158 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Lisedeyken edebiyat dersinde hep adını duyduğum, karakterleri belki sınavda çıkar diye ezberlediğim, Sami Paşazade Sezai'nin ilk ve tek romanı olan Sergüzeşt'i yeni okuma fırsatı bulabildim.
Kitapta 9 yaşında evinden yurdundan koparılıp İstanbul'a getirilen Dilber'in, daha küçük yaşlarda başlayan zorlu yaşantısından bahsediliyor. Bir eşya gibi esir tüccarlarının elinde oradan oraya savrulup ne çocukluğunu ne gençliğini ne de aşkını doğru düzgün yaşayabiliyor..
Dönemin ekonomik-toplumsal yapısı, zengin-fakir ayrımı, alt-üst kademe gibi ayrışmaları, insanların kan donduran davranışları biz okuyuculara akıcı ve yalın bir şekilde aktarılmış. Bazı kısımlarda yazarın yapmış olduğu alıntıları okurken biraz sıkıldığımı, bir konudan başka bir konuya mı geçtik diye kendimi sorguladığımı belirtmeden geçemeyeceğim.
Merak uyandırıcı, kafa dinlemelik, akıcı, yalın ve bol betimlemeli bir kitap.
Kitabın sonunda Dilber'in "Hürriyetine" kavuştuğu kısım insanı derinden etkiliyor.
"Sizin hayatınızdaki büyük taş parçaları neler?
Onları öncelikli olarak kendi hayat kavanozunuza yerleştirdiniz mi?
Yoksa kum ve suyla kavanozunuzu çoktan doldurdunuz ve büyük parçaları dışarıda mı bıraktınız?" (s.167) Önceliğimiz hep başkaları olduğu müddetçe kendimiz için önem arz eden durumları görmezden gelmeye alışmışız.
Hayatımızda basit gibi görünen fakat evet cevabını verdikten sonra külfete dönen durumlar mutlaka olmuştur. Hayır dersek dışlanırız veyahut bizi sevmezler düşüncesi nedeniyle birçok kez istemediğimiz bir şeyi mutlaka yapmışızdır.
Hayır diyememenin sebebine inecek olursak; duygusal durumların yanı sıra kültürel sebeplerin daha ağırlıklı olduğunu düşünüyorum. Çünkü küçüklükten beri bize aktarılan "Aman kabul ediver işte ne var? Eline mi yapışacak." algısı yüzünden pek çoğumuz hayır diyemez hale geldik.
Kitapta da hayır diyebilmemizin bizi hem ruhsal hem sosyal hem de fiziksel anlamda rahatlatacağı üzerinde durulmuş, bizi yoran insanları hayatımızdan çıkarmamız gerektiğinden de bahsedilmiş. Başkalarının beklentilerini tatmin etmek yerine kendimize vakit ayırmamız gerektiğini defalarca farklı cümlelerle anlatılmaya çalışılmış.
Genel hatlarıyla özetleyecek olursam; kitapta hayır demenin bizim için olumsuz bir durum olmadığı hatta bizi rahatlattığı, özgürleştirdiği üzerinde durulmuş. Okuması keyifli bir kitap olmasının yanı sıra çok tekrara düştüğünü, aynı düşünceyi farklı cümlelerle tekrar yazıya döktüğünü söyleyebilirim.
Hiç düşündünüz mü?
Mutlu olduğumuz zamanın farkında mıyız veyahut bize mutluluk getiren zamanı koruyabiliyor muyuz?
Mutluluk denilince ulaşılması mümkün olmayan hedeflere ulaştığımız geliyor çoğu zaman aklımıza.. oysa sıradan işleri zevkli hale getirmenin bir yolunu bulduğumuzda da mutlu olduğumuzu fark etmiyor muyuz? Tıpkı kitapta da
Okur Takip Önerileri
Söze nasıl başlasam bilemiyorum...
Kitabı okurken o kadar gerildim ki bunu kelimelerle tarif etmem mümkün değil.
Kitapta babasına yazdığı mektup yer almakta fakat babasına hiçbir zaman bu mektubu yollayamamış olması içler acısı..
Kafka topluma karşı yabancılaşmasının ve kimlik karmaşası yaşamasının sebebini babasına bağlamakta. Bu kitabı okuyunca çokta haksız sayılmaz diyebilirim.
Küçüklükten itibaren baskılayan bir babaya sahip olması sebebiyle hayatında kendi başına almış olduğu çok az kararları olduğunu söylemekte...
Babasının kendisine karşı sözlerini içselleştirmekle birlikte hayatının merkezi yapmış..
Bu kitabı okuduktan sonra Dönüşüm kitabında ve diğer kitaplarında ne anlatmak istediğini daha iyi anladım.
Okuduğumda kaç yaşındaydım hatırlamıyorum ama hissettiklerim dün gibi aklımda...
Bu kitabın yerinin ben de her zaman farklı olduğunu söyleyebilirim. Çok yakın bir arkadaşıma okuması için ödünç verdiğim lakin geri gelmeyen buruk bir kitap...
Verda karakterinin içinde yanıp kavrulan ateşi söndürememesi, babasıyla bir türlü konuşma cesaretini kendinde bulamaması, hayattayken yaşadıkları güzel anıların yapılan en küçük yanlışta silinmesi kitabın içerisinde anlatılmakta ve okurken insanın yaşantısından İZler görebileceği bir kitap olduğunu düşünüyorum.
