Osmanlı Balkanlarının Son On Yılı (1902-1912)Mehmet Ali Okar · Türkiye İş Bankası Yayınları · 201316 okunma
Gün bitiminde filmin tamamlandığını zannederken, seslerin kaydında teknik bir aksaklık olduğu ortaya çıkınca herkesin morali bozuldu. Ertesi gün yeniden çekimlere başladık, gece atmosferi vermesi için pencerenin camları siyah bir bezle kaplanmıştı. Aynı sahneyi defalarca çekiyor, aynı tartışmalara bıkmadan yeni baştan başlıyorduk. İyice rahatladığımızdan mıdır nedir, her seferinde konuşmaların seyri başka yöne kayıyordu. Mert'in amacı, günlük hayatımızda mutlak yargılarda bulunmanın zorluğunu, anlamsızlığını göstermek, insanlara gerçekliğin anbean değişebileceğini düşündürebilmekti. Mert, şahit olduğumuz, üzerine düşündüğümüz her şeyin aynamız olduğunu ve katillere, kurbanlara bakarken de kendimizi gördüğümüzü iddia ediyordu. Bu yakınlıklar yüzünden hiç farkında olmadan bazı katillere daha müsamahakâr davranabiliyorduk. Kötülüğe bakışımızı belirleyen ölçü, üzeri örtük suç ortaklıklarımızdı. Bu yüzden de ötekine yönelen ahlaki yargılar son derece katıyken benzerlerimizin -aslında kendimizin- masumiyetini neredeyse ön kabul halinde bilinçaltımızda tutuyorduk. Kötülüğü sıradanlaştıran da işte bu ikiyüzlülüğümüz ve tarafgirliğimizdi. Bütün bunları işaret etmek için filmin sonunda, duvarda duran sırrı dökülmeye yüz tutmuş ayna belirsiz bir nedenle yere düşüp paramparça oluyor, hararetle tartışan dört kişi bir anda sessizliğe gömülüp yere saçılan ayna kırıklarına bakıyordu. Her parçada odanın bambaşka bir görüntüsü yansıyordu. Hayat, aslında kırık aynaydı.
Sayfa 101Kitabı okudu
9. BÖLÜM: ÖN YARGILAR
"O kadar erken uyuma, atkuyruğu; güneşi izlediğin kadar dolunaya da şahit ol. Bırak gece üzerine gelsin, ne hissedeceğini kontrol etmeye çalışma çünkü saydığın tüm o yazarlar daima karanlıkta yaşadılar; onlara dokunmak istiyorsan, onları anlamak istiyorsan, arada gecenin seni zehirlemesine izin vermelisin."
Sayfa 65 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Ön yargılar üzerine
Bir gün bir babayla oğlu tren yolculuğu yapıyordu. Trenin penceresinden bakan 24 yaşındaki genç heyecanla bağırdı; "Baba bak, ağaçlar arkada kaldı." Babası gülümsedi fakat yanlarında oturan bir çift, gencin bu çocuksu davranışına şaştı kaldı. 24 yaşındaki genç tekrar bağırdı; "Baba bak, bulutlarda bizimle geliyor!". Yanlarındaki çift en sonunda dayanamayıp yaşlı adama; " Sanırım oğlunuzun yardıma ihtiyacı var. Neden onu iyi bir doktora götürmüyorsunuz?" diye sordu. Babası şöyle cevap verdi: "Oğlum doğuştan görme engelliyim, gözleri bugün açıldı. Bizde doktordan geliyoruz"
Sayfa 128Kitabı okudu
Yaşam Bilgeliği Üzerine AforizmalarArthur Schopenhauer · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20197bin okunma