Alim Kahraman'ın Cahit Zarifoğlu ile 7 yıl boyunca mektuplarında oluşan ve devamında yazarın Zarifoğlu'na duyduğu sevgi ve hasretin göstergesi olarak onunla yaşamış olduğu anıların yer aldığı insanın içini ısıtan bir kitap.
Kitabın ilk bölümü Zarifoğlu'nun yazara göndermiş olduğu mektuplardan oluşuyor. Bu mektuplarda yazara bir abi edasıyla onu sık sık teşvik etmiş, yüreklendirmiştir.
İkinci bölümde ise yazarın anlatımı ile Zarifoğluyla yaşamış olduğu anıları kaleme alınmış. Zarifoğlu'nun edebiyat için yapmış olduğu çalışmaları, çabasını, sürekli diri tuttuğu enerjisini çok güzel bir şekilde işlemiştir.
Zarifoğlu'nu ölümüne yedi yıl kala tanıyan ve bu yedi yıl içerisinde onunla dost olmayı başaran yazar kendini çok şanslı gördüğünü belirtiyor.
Ufak tefek adamın ne güzel bir mesleği olduğunu şimdi anladımız mı, küçük okurlarım? Çok temiz, güven veren bir yüzü olan bu pis canavar, ara sıra arabasıyla dünyayı dolaşmaya çıkıyor; sözler verip diller dökerek, kitaplardan ve okullardan hoşlanmayan bütün tembel çocukları topluyor; sonra da hepsini arabasına doldurup bütün vakitlerini oyunla, şamatayla, eğlenceyle geçirmeleri için "Oyuncaklar Ülkesi'ne götürüyordu. Bu zavallı aldatılmış çocuklar, vakitlerini hiç okumadan, çalışmadan, yalnızca oyunla geçire geçire eşekleşince, son derece sevinçli ve hoşnut, onlara el koyuyor ve götürüp panayırlarda, pazarlarda satıyorduları. Bu yoldan birkaç yıl içinde çok para kazanmış, iyice zengin olmuştu.