Saçlarımı okşadın…
"Bir şey yok, bak. Buradayım, geçti!" dedin.
Geçiverdi her neye üzgün, kırgın veya kızgınsam. Çocukluğumdaki kızarmış ekmek kokusu gibiydi sözlerin.
Başka ne olabilir ki sevgilim?
En fazla "özlemekten" tutuklarlar bizi.
Sonrası, buraya çok yağmurlar yağdı.
söyleyeceğim başka da bir şey yok..
Kime tutunacağız ki bundan sonra, söylesenize tutunacak dalımız mı kaldı?
Müzeyyen Senar gittiği günden bu yana bir daha; “Aşık gibi sevmezsen, kardeş gibi sev beni” diye sevebilecek çıkar mı? “Benzemez kim sana” derken içimizi kim cız ettirecek ki?
Ya Zeki Müren gibisi gelir mi bundan sonra? Kim, “Gözümden öpme ayrılıktır derdin.
Alışmayı öğren zamana ama hiçbir zaman hiç birşey şeye alışma..
Olmayanı da zorlamayacaksın.sanırım yaşam reçetemizde bu .
Gidenlere yazılan tüm mektuplar yakıldı .
Yaralar net,hatıralar flu.
Çiçeklerle konuşan insanları ,insanın arkasından konuşanlara tercih ederim .
Vicdanının güzel olmasını diliyorum,geri kalan herşey öğrenilir.ziyanı yok.
Pamuk kalbin,kağıt kesiğinden kanamasın diye sana şarkılar öğreteceğim
Sadece yakınındakilere dikkat et, yeniden düşmen için seni diz kapaklarından vurmaktan çekinmeyeceklerdir.kırık umutlar üzerinde çıplak ayaklarla yürümeni isteyecekler.