Ay geceleri masallar okur kayıp çocuklara,
yuvadan çok uzak olanlara.
Onlar da dinlerler umutla,
sanki bir yol olabilirmiş gibi ufukta.
Bir yol çizilir çok ama çok uzakta, gecenin kayıpları ararlar o yolu kırık pusulalarla.
Masalları dolarlar yorgun ayaklarına,
inanç onları götürür biçimsiz yollarda.
Ay yolu aydınlatır korkuyla,
onlar yürüdükçe bulutlar dağılır huzursuzca.
Yüzleşseler bile daha çok kaybolduklarıyla,
yuva çok uzakta kalmıştır sonuçta.
Yolun sonuna geldiklerinde anlarlar ancak,
Ay’ın masalları yönelik değildir onlara.
O masallar aittir bulunmuş çocuklara,
onlar kayıplar gibi muhtaç kalmaz Ay ışığına.
-ʚїɞ