"Bütün genişliğine rağmen yeryüzü onlara dar gelmeye başlamış, vicdanları kendilerini sıkıştırmış ve Allah’a karşı O’ndan başka sığınılacak kimse olmadığını anlamışlardı."
(Tevbe Sûresi, 118. Ayet)
Şimdi insanlar kitap okuyamıyorlar. Çünkü beyinler sanki bir denizanası gibi olmuş, bütün kıvrımları adeta kaybolmuş, düz bir satıh haline gelmiş. Hemen sıkılıyorlar. Onlara avantür, biraz daha ilerisi, 'görsel' lazım. Böyle olunca da bütün kavram dünyası yok oluyor.
S.ökten
İçimizdeki insanlık= İçimizdeki şeytan olmuş
İnsanlara cidden alerjim varmış gibi reaksiyon gösterip aralarından o tek tük olanları nasıl bu kadar sevebiliyorum onu düşünüyorum. Şey bir de o kadar değer verip ona rağmen sonradan herkesleşmelerini? İnsana, insan sevme yasağı çıkartırıyorlar.
Biliyor musun hem çok basit düşünüyorlar hem de sıkıcılar, olmaması gereken en berbat özellikleri
Çıkış yok...
Uzaklarda birkaç köpek havlıyor. Sokak lambasının aydınlattığı sokak başına doğru yürüyorum. Yürürken evleri geçiyorum birer birer. Işıkları sönen evler sanki bir bilinmeze dalıyor, benden kopuyorlar. Işığa yaklaştıkça yavaşça düşen ufak kar tanelerini fark ediyorum. Yere düşmeden eriyorlar. Onları seyrediyorum. Sonra onlara elimi uzatıyorum. Onlarla bütünleşmek, onlar gibi gözden kaybolmak, hiç olmamış gibi olmak, onlar gibi ben de o sessiz, sakin hiçliğe karışmak istiyorum. Işıktan uzaklaşarak karanlığa yöneliyorum. Kayboluyorum. Yere yumuşak bastığımdan ayak sesim çıkmıyor, yalnızca soluk alıp verişimi duyuyorum. Ama değişmeyen bir şey var. Karanlıklara gizlenemiyorum. Kendimleyim.
Öğlene Kadar Uyuyacağım
"Artık sen onlara aldırma ve bekle. Zaten onlar da bekliyorlar."
(Secde Suresi, 30. Ayet)
insanlar aşk olmadan yaşayamayacaklarını söylerler,
onlara oksijenin daha önemli olduğunu söyleyin:):)
Frodo: “Keşke yüzük bana hiç gelmeseydi. Keşke bunlar hiç olmasaydı.”
Gandalf: “Böyle şeyler yaşayan herkes öyle der, ama karar onlara kalmamıştır. Yapmamız gereken, bize verilen zamanda ne yapacağımıza karar vermektir."
🎬 Yüzüklerin Efendisi
Bana Dair
Bugün bir kitap alıntısı ya da inceleme değil de kendimce tecrübe ettiğim şeyleri sizinle paylaşmak istiyorum. Hem belki benim gibi olanlara yol gösterir hem de sizlere anlattığım için ben rahatlarım diye düşünüyorum. Ben sevginin çok az olduğu olsa bile çok yanlış ifade edildiği bir ailede büyüdüm. Annem babam hayattalar, canları sağ olsun iyi ki
Bekleyiş
Bugün yaklaşık 50 dakika dolmuş bekleyip araç geldiğinde kaç dakikada bir geçtiklerini şoföre sordum. Haftasonu saat başı olduğunu söyeleyince yerime geçip oturdum. Haliyle o kadar zaman beklemiş olmam ve yetişmem gereken yere yetişemeyeceğimi düşünmem dolayısıyla açıkçası biraz sinirlenmiştim. Eve geldiğimde aradan zaman geçmesine rağmen bu durum bana şunları düşündürdü: Acaba günlük hayatta da diğer insanlara karşı kendi içimizden beklenti oluşturup sonra onlardan beklediğimizi göremeyince içten içe onlara öfkeleniyor muyduk? Cevap 'Evet.' olacak belki de çoğumuz için. Karşıdaki hakkında bilgi sahibi olmadan onun durumunu anlamadan acaba diğerleri hakkında içsel bir beklenti oluşturup yapay ve anlamsız öfkeler bizim insani ilişkilerimizi ve sinir sistemimizi hiç yoktan yıpratıyor muydu? Zannettiğimiz şeyler birer zandan ibaret miydi? Aklımda birçok sorularla bugünkü bekleyişimin bana vermek istediği mesajı galiba anlamıştım.
Gülüşün Enkaz...
Şu anda,
Ağız dolusu gülüş evresindesin:
Her şeyde mizah,
Komiklik arayıp bulma;
Bulamazsan da uydurma...
Hiç olmazsa da, öndeki tüm dişlerini
Dudaklarını yana ve kulaklarına doğru hareket ettirerek,
"Ne garip dünya..
İnce düşünen insanların anlaşılmadığı gibi, onlara suçlu hissettirecek kadar acımasız."