Mobbing Bank Kitabıma da önsöz yazan değerli öğretmenim yazmış
"Oysa biz kendimizi feda etmeyi ZENGİNLİK bilirdik;
Bizi feda edip kendileri zenginleşenleri gördükçe vazgeçtik!"
Mustafa Bay,
Aksini iddia edecek biri çıkıncaya kadar "laf benimdir..."
Bakarsın hiç bir şey kalmasa da bu söz kalır geride, miras yerine!
Bir savaş veriyorum, herkesin verdiği gibi... Acı, nefret, keder
ve yalnızlıkla beraber; ruhumu hapsedecek gerçek mutluluğu
arıyorum. Bu yolda düsturu olmaksızın yürümüyorum elbet;
haşin, mert ve aheste adımlarla!.. İlerlerken kara kargalar
dürtüyor beni, ansızın bir hareketle. İrkilerek bakıyorum
suratlarına, ‘’bak burada yaşanmışlıklar’’
ÖNSÖZ, 1977
Elinizdeki bu kitap, sevgili hocam Suut Kemal Yetkin'in kılavuzluğunda, Mayıs 1974'te Hacettepe Üniversitesi Sanat Tarihi Bölümünde ikinci doktora tezi olarak hazırlanmış bir araştırmanın, kimi değişikliklerle genel niteliğe büründürülmüş biçimidir.
Aradan üç yıl geçti. Yine de çalışmamın yapısında önemli değişiklikler yapmadım. Üç yıl
Empedokles, Öklid, Heraklit, Evliya Çelebi
_Empedokles_
_Nasıl ki ressamlar çeşitli boyaları uygun oranlarda karıştırıp sayısız şeylerin, örneğin ağaçların, kuşların hatta tanrıların resimlerini yaparlarsa, aynı şekilde doğa da dört öğeyi farklı miktarları karıştırıp varlıkları meydana getirir.
_Her şeyin kaynağı 4 element. Parlayan Ateş(Zeus), Hayat veren Hava(Hera), Toprak(Hades),
Anlaşıldığım gün hâlâ nefes alıyor olmayı çok isterdim. O gün göğe haklı çıkmanın vermiş olduğu gururla değil de ukteler sahrama bir toz tanesi daha eklemenin kaçınılmaz burukluğuyla bakardım herhalde. Esasen haklı olmanın haksız bedel ödettiği riyakâr dünyayı tanıdıkça ondan fersahlarca uzaklaşma sancısı ur gibi büyüyor zihnimde. Her şeyden bu kadar kaçma arzusuna müptela olacağımı ummazdım. Önceleri bu hissin adına büyümek derdim , halihazırda ise anlamak. İnsanların ikircikli kalplerinden olsa gerek en sakin , en nezih , en merhametli olanlara dahi körkütük güvenmenin ahmaklık olduğuna kılıç zoruyla da olsa , inandım. Bu dünyada yaşamak istemiyorum. Bu ölümü istemek değil. Herkes kadar masmavi bir göğe bakmayı, bir ağacın gövdesine sırf huzur adına yaslanmak isterdim geniş vakitlerde. Hatta yaşanabilecek ne kaldıysa okkalı yaşamak isterdim. Ama burada, buradakilerle değil. Başka bir hayatta yol kenarında alelade bir taş olmayı bu dünyanın bütün mevkilerine , bütün şehvetlerine değişirdim. Bu dünyada bencilliğin kitabına önsöz olmuş bit yığın insan yerine, başka bir hayatta sevginin, saygının merhametin mânâsını bilenlerle sahip olduğum her ne varsa bir ekmeği ortadan ikiye böler gibi paylaşmak isterdim. Gitmek istiyorum sadece buradan , ve bunun adına ölüm demişler.
ÖNSÖZ'üm
Ey benim iyimser hâllerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafaya takışlarım,
Yoktan yere akıp giden göz yaşlarım,
Herkesi insan yerine koyuşlarım,
Hepinize elveda!
Ben artık kimsenin,
Hiçkimsesi olmayacağım.
Nazım Hikmet