06.02.2024 (Mazur Görün Beni)
Nedense en zoru başlangıç kelimeleri oluyor her seferinde.
Nasıl başlasam, ne yazsam diyerek onlarca sayfa kapandı açılmadan.
Aç sayfalarını inadı bulaşmış mürekkeplerle...
Karala sayfaları önsözden kaynakçaya satır satır sensiz benliğini...
Ve oku ardından en yalnız olduğun vaktin kimsesizliğiyle herkese
Ve haykır ardından üzerine çökmüş bir
Gece Düşünceleri
Saat 1.23 ve bu iletiyi giriyorum, uzun süren ‘reading slump’ modumu kapatmaya çalışarak.
Aslında amacım bunun tam sebeplerini sıralayarak kendimi daha iyi tanımak olacak ve dönüp okuduğum düşüncelerim sadece hoşuma gitmiyor aynı zamanda beni besliyor da. Geleceğe yazılmış bir sandviç gibi.
1.sebep mevcut okumaların keyif vermemesi
Bunun asıl
Dahi Diktatör
4-)
Kitapların bize sağladığı konforlu alandan kurtulursak; kendi hayatımda beş dakika önce söylediğini unutup tam tersini iddia etmeye başlayan çok sayıda insan tanıdım. Bazen duygu durumuma göre veya müdahil olmanın fayda sağlayacağını düşündüğüm zamanlarda sohbetlerine katılırım. Ezcümle söylemek gerekirse celalşengörlere alışığım ve Atatürk
Hoca tavsiyesidir efendim, uslu bir öğrenciyimdir.
Onlar Bu Dilden Anlar
“Onlar, “lütfen”den anlamaz. “ulan!”dan anlar...
Onlar çiçekten anlamaz. Dikenden anlar. Güvercinden, kelebekten değil; doğandan, kartaldan anlar...
Ve onlar, kanattan anlamaz, gagadan anlar, pençeden anlar..
Onlar, şarkıdan anlamaz; türküden, ağıttan anlamaz, belki marştan anlar.
Onlar, yaydan anlamaz; oktan anlar..
Ayrıca dil döküp durduk... onlar, dilden anlamaz, elden anlar.
Onlar soğukkanlılıktan anlamaz...Öfkeden anlar.
Onlar aydınlıktan anlamaz..Ateşten anlar...
Onlar, ipekten, kağıttan değil, demirden, çelikten kurşundan anlar...
Onlar, yazışmadan, çizişmeden, buluşmadan, görüşmeden anlamaz..Döğüşmeden anlar..
Onlar, önsözden anlamaz..Son sözden anlar....”
ARİF NİHAT ASYA
Önsözden
