Benim yaşamım onda odaklaşır. Yeryüzünde her şey yok olsa da yalnız o kalsa, Ben mar olmakta devam ederim; başka her şey yerinde dursa da yalnız o yok olsa, evren bana tümüyle yabancılaşır. Ben artık bu evrenin bir parçası değilmişim gibi olur. Linton’a olan sevgim ormanlardaki yapraklar gibidir. İyice biliyorum ki, kış ağaçları nasıl değiştirirse, zaman da benim sevgimi değiştirecektir. Heathcliff’e olan sevgim ise toprak altındaki değişmez kayalar gibidir. Görünüşte pek hoşa gidecek yanı yoktur, ama onsuz olmaz.
Sayfa 102
Az önce benim kedim öldü. Canımdı. Hamileydi. Can vardı canının içinde. Onu yavrularıyla odada hayal ederken o öldü. Bana çok şey katmıştı. Onunla tekrar çocuk olmuştum. Yumuşacık bebeksi bir dilim olmuştu ve kelimelerim çiçek açmıştı. İlahi her anlamda arınmıştım. Şimdi onun hem son anlarına şahit olmuş olmanın acısıyla doluyum hemde onsuz ne yaparımın kaygısıyla. Onu geri getirebilmek için çok şey yapardım. Birde onu benden alan her türlü etkene fazlasıyla ve içten karanlıklarla kırgınım, umarım o etkenler sonsuza dek yok olur; her ne olurlarsa olsunlar...
GÜZEL AHLAK
İBRAHİM EDHEM bir grup derviş arkadaşıyla birlikteydi. Gündüzleri çalışıp kazandığını onlara harcar, akşam olunca da oruçlu olarak onlarla bir zaviyede toplanırlardı. İbrahim Edhem daha çok kazanmak ve arkadaşlarına daha fazla yararlı olmak için her seferinde işten geç dönerdi. Arkadaşları bir akşam birbirlerine, "Gelin bu akşam da iftarı onsuz yapalım. geldiğinde kendisine yiyecek bir şey kalmadığını görür ve bundan sonra zamanında gelmeye çalışır" dediler.
İbrahim Edhem zaviyeye dönünce arkadaşlarını uyur vaziyette buldu. Kendi kendine: "Zavallılar, herhalde yiyecek bir şey bulamadılar" dedi. Ve oradaki undan bir miktar alıp yoğurdu. Fırının ateşini yaktı ve yoğurduğu çöreği fırına attı.
İbrahim dirseklerini toprağa koymuş ateşi üflerken arkadaşları uyandılar ve ne yaptığını sordular. İbrahim cevap verdi:
"Siz uyuyordunuz. Muhtemelen akşam yiyecek bulamayıp iftar etmeden yatmış olmalılar, dedim. Fırına çörek attım. Niyetim de çörekler pişesiye kadar sizi uyandırmamaktı."
Herkes mahcup birbirlerinin yüzüne baktılar. Çünkü birilerinin aç bıraktığı, o birileri aç kalmasın diye çırpınıyor!..
Sayfa 302Kitabı okudu
