Yıllar önce bir 27 Aralık günü Taceddin Dergâhındayız. Hava buzdan da soğuk. Kar serpiştiriyor. Bir avuç öğrenciyiz. Ağzımızdan dumanlar çıkıyor. Nefesimiz üşüyor. Nefesin üşümesi ölmeye denk gelir mi? Ankara soğuğunda paltosuz gezen Âkifi hatırladım.
Biz beklerken Bülent Arınç Bey geldi. Âkifi anlattı bize. Bende iz bırakan "Benim de bir Âkifim var!" ifadesi oldu. Öğrendik ki Âkif isminde torunu varmış.
Âkifi yaşatmak! Âkifi yaşatmak, onun yaşadığı ve yaşatmaya çalıştığı değerleri yaşatmak demek. Kışın paltosuz gezmek, yeryüzü dar gelince Ehramlar diyarına gitmek. Ama hep yaşamak ve yaşatmak için.
Mesnevînin ilk on sekiz beyitinde mesnevinin tamamını buluyoruz. Sanırım İstiklal Marşında da Sahafatın tamamını bulabiliriz. "Allah bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın" diyen ruh sızısı, ayaklarımdaki sızıyı bastırmaya çalışıyor. Zorlanmadıkça, kıymet bilmiyoruz. Zorlamadıkça İstiklal Marşı yazamıyoruz. Zorlanmadıkça İstiklal Marşındaki kıymetlerin değerini bilemeyeceğiz. Bu yüzden Allah bir daha İstiklal Marşı yazdırmasın.
Tavsiye kitap
Sizden gelenler @suyun_kitaplari
"Ne kadar tuaf degil mi? Zenginsiniz, paranız var. Sanki paranız cebinizden hiç eksik olmayacakmış gibi yaşiyorsunuz, sonra bir bakıyorsunuz her şey bertaraf olmuş. Varken değerini bilmediğimiz, okken degere bindirdigimiz para... Sadece para icin geçerli degil, hiçbir seyin varken değerini bilmiyoruz. Yok
“Yukarı Bakma!” diyenlere bakma! Yukarı bak!
Sürekli katastrofik olasılıklardan söz edip içinizi karartmak istemem. Ama ortada hiçbir problem yokmuş gibi de davranamam. TV kanalları zaten yeterince görmezden geliyor. Yalan yanlış bilgilerle insanların beynini yıkıyor. Ama suçu sadece onlara da atamayız. Sosyal medya hepimizi bozdu. Egomuzu öyle bir şişirdi ki kendimizi antik Yunan heykelleri
