Vicdanı rahat olanları hiçbir felaket bedbaht edemez. Oysa, rahat yaşayan öyle adamlar vardır ki bedbahttırlar, çünkü vicdan azabı içindedirler. Halkın lanetini kazanmışlardır. Bunu daima hissederler. Tanrı insanı vicdan felaketinden korusun. Çünkü onun teselisi yoktur ...
Bizim memlekette işçinin aydınına, okumuşuna kimse tahammül edemez. İşçiler bile!..
İnsanlar nasıl kendi iradeleriyle kendilerini sersem ediyorlar anlamış değilim?
Bir keresinde de:
- Bu kadar cehalet ancak tahsille mümkün olur... diye patlamıştı.
Sayfa 147Kitabı okudu
Aydın Ortaokulu’nda Almanca öğretmeni Sabahattin Ali, “Yüksek Muallim Mektebi”nden arkadaşı Enver Necati’ye gönderdiği 3 aralık 1930 tarihli mektupta şu ilginç satırlara yer vermektedir:
Bütün Aydın’da senin anlayabileceğin mânâda tek bir akıllı adama rastlayamadım! Yalnız, Aydın’a iki saatlik (uzaklıktaki) Reşadiye köyünde makinistlik yapan bir Sakallı Celâl var. ismini herhalde duymuşsundur. Ara sıra geliyor, kafadarlık yapıyoruz. Sözden anlar, aklı başında enfes bir adam! Bu, herkesin (ona) “deli” deyişinden de belli
zaten!..
Sayfa 144Kitabı okudu
Celâl Bey’in söyledikleri özetle şunlardır: “Büyük adam, kendisine sunulmuş olan çeşitli bilim dallarından birine kendini kaptıran ve böyle yaptığı için de diğer bilim dallarını ihmal ederek seçtiği dalda ilerleyen adamdır! Her konuyu iyi bildiğim sanan insan makbul insan değildir. Eğer sizin aklınız matematiğe eriyorsa artık coğrafyadan iyi sonuç almanız beklenemez. Çünkü aklınızı hep matematiğe yorarsınız...” Böyle bir görüşü vardı. Onun bu sözleri üzerine Şükrü Kaya “Biz de böyle yapıyoruz. Sınıf birincilerini seçip onlara burs veriyoruz!..” deyince Celâl Bey, yıllar, sonra gerisini şöyle anlatmıştı: “Baktım adam sınıf birincisi olacak kadar ahmak, ben de kestim konuşmayı ve makine dairesine işimin başına döndüm. Çünkü, farklı dillerden konuşuyorduk!..”
Sayfa 129Kitabı okudu
Anlayışlı, sevecen bir tavırla dinler Tevfık Fikret öğrencisini ve gözlerinin içine bakarak şu düşündürücü ve ilginç cevabı verir:
- Bir kere, hayatta hiçbir göreve zirveden başlanmaz! Basamaklar, hak edildikçe ağır ve emin adımlarla çıkılır: Hemen zirveye oturanlar veya oturtulanlar, basamakları “tanımadıkları” için kolayca aşağı yuvarlanır ama emin adımlarla hedefe ulaşanlar yerlerinden edilemezler kolay kolay.
Sayfa 87Kitabı okudu
Falih Rıfkı'ya bak sanki 1944 davasının tahrikçisi o değil de benim :D
Başka bir Cumhuriyet yazan, Hikmet Bila, bugünleri düşündüren bir de alıntı yapmıştı köşesinde; devrim tarihimizin unutulmaz bir ismi olan gazeteci, yazar ve siyaset adamı Falih Rıfkı Atay'dan (1894-1971): “Türkçülük ve Türkçüler, hiçbir politikaya karışmasalar bile suçlu ve sorumlular arasındaydılar! Mütareke edebiyatında cinayet yerine geçen şeylerden biri de Türkiye'de milliyet hissini uyandırmaktı. Sanki bütün felaketlere o yüzden uğramıştık. Maarif nazırlarından biri, mektep kitaplarından Türk kelimesinin çıkarılmasını istemişti. Türklükten kaçan kaçanaydı.”
Ziya Gökalp'ın eli kesilmiş miydi?
2001 yılının Mayıs ayında. Hulki Cevizoğlu imzasıyla Aktüel ve Mevlut U. Yılmaz imzasıyla da Yeni Düşünce dergisinde çıkan yazılarda, Ankara Etnografya Müzesi'nde Ziya Gökalp'in kesik sağ elinin mumyasının olduğu iddiası ortaya atılmış ve bu iddia fotolarla da desteklenmişti. İşin ilginç yanı, müze yetkilileri bu konuda kesin bir şey söylemiyorlardı:
Bu, gerçekten bir elin mumyası mıydı yoksa bir mulaj mı? Her ne amaçla
olursa olsun birilerinin Ziya Gökalp'in elini düpedüz kesmiş olması, kardeşi Nihat Bey'in bir dakika bile yanından ayrılmadığı bir ortamda olanaksız gibi görünüyor. Bu konu gene de, daha fazla vakit geçirilmeden adı geçen müze ilgililerince aydınlatılmalıdır.
... Gökalp'in ortaya çıkışı ve eserleri Atatürk devrimini ve ulusal
savaşım bilincini hazırlayan etkenlerin başındadır, hatta bunların
müjdecisidir... Gökalp (daha uzun) yaşasaydı toplumsal reformlarında Atatürk'ün en çok konuşup danışacağı ve yararlanacağı düşünür (belki de) o olacaktı. Çünkü Türkiye'de görüş ve düşüncelerinde bütünlüğe sahip (tek) değer ondan başkası değildi...