En çok, af ya da bir başka yolla çıkışını düşünmek hoşuna gidiyordu. Hiç ummadıkları anda af olmuş. Açılmış kapılar, millet sevdiklerine kavuşmuş. O da çıkıyor. Kapıda gözyaşlarıyla bekleyen Fatmasının tombul, beyaz elini eline alıyor, "Sus," diyor, "ağlama. Bak, çıktum.
Sayfa 87 - Everest Yayınları / 19. Baskı
Neden, niçin bırakılmıyordu insanlar dilediklerince yaşamaya!
Sayfa 189 - EverestKitabı okuyor
Neden böyleydi bu dünya? Niçin insanın istediğince yaşamasına engel olunuyordu?
Sayfa 189 - EverestKitabı okuyor
Kişi, içinde bulunduğu mutluluğu, ancak onu yitirdikten sonra anlayabiliyordu.
Sayfa 192 - EverestKitabı okuyor
Dünyanın bin bir hali vardı. Mala mülke güvenilemezdi. Yel üfürür, sel götürür, yangın kül edebilirdi.
Sayfa 17
19 Mayıs 1942, Salı / Bursa Cezaevi
Orhan Kemal: Çiçeklere şarkı mı söylüyorsunuz?
Nazım Hikmet: Evet, benim çiçeklerim şarkıya alışıktır. Onlar şarkıyla büyüdüler.
Sayfa 6
“Gerçek olan öğrenmektir. Nereden, nasıl öğrenirsen öğren. Nereden, nasıl öğrendiğin, diploman, hatta neler bildiğin de önemli değil. Ne yaptığın önemlidir.”
Az sonra doğacak güneş hayattı, odunsuz kömürsüzlerin sahibiydi.
Sayfa 349Kitabı okudu