"Sofra başında, yemek yerken konuşmak günahtı. Buna gerçekten inandıklarından değil atadan kalma bir alışkanlıkla uymuşlar, konuşmuyorlardı."
Sayfa 319
"...bir süre kendi kendine, kendi yalnızlığı, garipliği, yetimliğine ağladı."
Sayfa 315
"Allah istediğim gibisini verdi."
Sayfa 314
410 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Serinin son kitabındayım ve artık eleştirilerimi gönül rahatlığıyla yapabilirim. Öncelikle yazar ve üslubundan bahsedeyim, gayet rahatlıkla okunabilecek sade bir üslubu var, çukurova yöresinin ağzını kullanmış. Eğer bu yöre ağzı gerçekten bu kadar pervasız değilse yazar çok açık...
"Parayla imanın kimde olduğunu Allah'tan başka kim bilebilir?"