Uyku onun için unutmak demekti; uyandığı her sabahı kederle karşılıyordu. Hayat onu kaygılandırıyor, sıkıyor, zaman ise eziyet gibi geliyordu.
Daha önceki çağlarda köleler ayaklarındaki prangadan köle olduklarını anlıyordu. Modern köleler ise kendini özgür sanıyor, çünkü beynine geçirilmiş prangaları göremiyor.
Yalnızca tek bir tür insan varsa, o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa, niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağışıyorlar?
Reader Follow Recommendations
Şimdi müzik çalmaya başlayacak, insanın ancak müzik aracılığıyla girebileceği o düşlenen dünyanın sırlı perdesi aralanacak ve dünyevi olan her şey kaybolacak, sadece şarkının ruhu kalacaktı.
Kanunlar orumcek agina benzerler. Kucuk sinekler yakalanir, buyuk sinekler agi delip gecerler!
