İnsan ;
Yaşar üç türlü şu dünyada:
Evvela ;
'Şunu sevdim, bunu sevdim!' diyerek
Ömrü sevmekle geçer.
Sözde olgunlaşır ondan sonra:
'Şunu yaptım, bunu yaptım!' diyerek
Ömrü saymakla geçer.
İhtiyarlıkta tanır dünyayı:
'Kahbe dünya!' diyerek
'Hey gidi dünya!' diyerek
Ömrü sövmekle geçer.
ORHAN SEYFİ ORHON
Hani, o bırakıp giderken seni;
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken vedâ busemi,
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın?
Hani, ey gözlerim bu son vedâda,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda,
Birini çağırmak için imdada,
Yaktığı ateşi yakmayacaktın?
Gelse de en acı sözler dilime,
Uçacak sanırdım birkaç kelime...
Bir alev halinde düştün elime,
Hani, ey gözyaşım akmayacaktın? İki
Veda ettim gençliğimin gamsız geçen rüyasına,
Çıktım aşkın nihayeti bulunmayan sahrasına.
Bilmiyordum yol neresi? Varacağım yer neresi?
Dayanarak gidiyordum ilhamımın asâsına.
Orhan Seyfi ORHON