Orhan Seyfi Orhon
"Beni yalnız bırakma, gönlümü artık yakma
Ya bana öyle bakma, ya böyle bakıp geçme."
Sayfa 13Kitabı okuyor
Atsız Uyarılarına Devam Ediyor: Soruşturmaya ve hakkında dava açılmasına rağmen Atsız uyarılarına devam eder. 19 Ağustos'ta yazdığı yazı Ötüken'in Eylül sayısında çıkar: "Bağımsız Kürt Devleti Propagandası". 8-29 Mart 1967 tarihlerinde Yeni Gazete'de tefrika edilen "Barzani'nin Karargâhında” başlıklı yazı
Kız bir ince su gibi karşımdan akıp geçme,
Nisan bulutu gibi ufkumdan çakıp geçme!
Orhan Seyfi Orhon
"Veda Busesi, Şair Orhan Seyfi Orhon' un kızı için yazdığı Yusuf Nalkesen' in bestelediği şiirdir. Bu şiir sözleri itibarıyla iki aşığın birbirine yazığı şiir olarak algılanmıştır hep. Ama aslında bambaşka bir hikayesi vardır.
Orhan Seyfi Orhon' un kızı ağır hastadır. Ve son anlarında "alevler içinde" babasının kucağındadır. Ölümünden hemen önce kızı, babasından "gidişine ağlamaması" konusunda söz ister, babası da bu sözü verir. Ama baba kalbi, o anda verdiği sözü tutamaz ve kızı ile arasında geçen o son anları şiire dökmekten kendini alamaz. Yani alev hâlinde şairin eline düşen, kızıdır..." Ve şiir şöyledir:
Hani, o bırakıp giderken seni Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken vedâ buseni, Yüzüne bu türlü bakmayacaktın?
Bir alev hâlinde düştün elime, Hani, ey gözyaşım akmayacaktın?
Sayfa 150Kitabı okudu
1943 yılında Atsız yeniden dergi çıkarmaya teşebbüs eder. Atsız Mecmua'nın devamı olacak olan dergi Türk Sazı adını taşıyacaktır. İmtiyaz, Nejdet Sançar'ın eşi Reşide Sançar adına alınmıştır. Bayilerle anlaşmaları yapılan, Tasvir ve Cumhuriyet gazetelerinde ilanları çıkan dergi 15 Mayıs'ta dağıtıma verilmek üzere 14 Mayıs'ta
Atsız'ın 01 Ağustos 1943'te yazdığı En Sinsi Tehlike adlı broşür de Türkçüleri ve kendisini faşist ve Almancı olarak itham eden En Büyük Tehlike adlı broşüre cevaptır. En Büyük Tehlike, Faris Erkman imzasını taşıyordu ama Reşat Fuat Baraner tarafından yazılmıştı. Atsız'ı ve Türkçüleri, Sovyetler'deki Türkleri esaretten
Bembeyaz saçlarıyla şimdi başım,
Sana ait mücevheratla dolu
Bir eski mahfazadır.
İçinde saklıdır elmaslar, inciler yerine
En eski hatıralar…
Biz İnsanlar
İnsanız, en şerefli mahlûkuz! ...'
Deyip de pek fazla
Övünmemiz haksız:
Atamız elma çaldı cennetten.
Biz, o hırsızların çocuklarıyız!
Annemle Hasbihal
Nasıl terk edildim, nasıl atıldım;
Anne aldatıldım, ah aldatıldım!
Belki her zamandan fazla severken,
Bir lahza bahtiyar olayım derken,
Bilmezsin kaç gece böyle ağladım!
Şimdi tecrübem var, artık anladım.
Orhan Seyfi Orhon
Sayfa 54 - Adam YayınlarıKitabı okuyor
Üç Dünya
"İnsan,
Yaşar, üç türlü şu dünyada:
Evvela:
"Şunu sevdim, bunu sevdim! diyerek
Ömrü sevmekle geçer!
Sözde olgunlaşır ondan sonra:
"Şunu yaptım, bunu yaptım!" diyerek
Ömrü saymakla geçer.
İhtiyarlıkta tanır dünyayı:
"Kahbe dünya!" diyerek,
"Hey gidi dünya!" diyerek,
Ömrü sövmekle geçer."
Orhan Seyfi Orhon
Sayfa 34 - TDK YayınlarıKitabı okuyor
Hani o, bırakıp giderken seni;
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken veda busemi,
Yüzüme bu türlü bakmayacaktın?
Hani ey gözlerim, bu son vedada,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda,
Birini çağırmak için imdada,
Yaktığı ateşi yakmayacaktın?
Gelse de en acı sözler dilime,
Uçacak sanırdım birkaç kelime…
Bir alev halinde düştün elime,
Hani ey gözyaşım, akmayacaktın?
Sayfa 86Kitabı okudu
Geldiğin Günün Hatırası
Sana nasıl anlatılır,
Sensiz hayatın boşluğu?
Bir zindanın ağır ağır,
Çöker üstüme loşluğu.
Dünya, her mihnete bedel,
Sen olduğun için güzel
Hayat, hayal, ümit, emel,
Senden alıyor hoşluğu.
Arıyorum seni uzak
Bir şehirde sallanarak.
Hâlâ, geldiğin günün, bak
Üzerimde sarhoşluğu!
Sayfa 84Kitabı okudu
Sen gül dalında gonca,
Ben dağ yolunda yonca.
Sen açılıp gülersin,
Ben sararıp solunca.
Ne kadar karanlık olsa geceler,
Mümkün mü sonunda sabah olmasın.