işte yaşamın reçetesi bu
dedi annem
aldı beni kollarına gözyaşlarım akarken
her yıl bahçene
ektiğin çiçekleri düşün
sana öğretecekler ki
insanlar da
çiçek açmak için
solmak
köklenmek
ve büyümek
zorunda
"Seni, sensiz yaşayamayacak kadar çok seviyorum," diye fısıldadım. "Çok seviyorum. Çok fazla seviyorum. Sevgiden öte bu. Ben senin varlığını seviyorum. Ben senin varlığına muhtacım."
"Önemsediğimiz insanlarla zaman geçirmek bize verilmiş bir armağandır. Eksik kalsa da. Birlikte geçirdiğimiz süre, bizim umduğumuz biçimde veya umduğumuz zamanda sonlanmasa da. Hatta terk edilsek bile."