Her şey şiddete dayalıydı. Çiçekler açar ve solardı. Güneş doğar ve batardı. Âşık sever ve giderdi.
Sayfa 29
“Büyüyorum,” diye düşündü, mumunu eline alırken. “Hayallerimi kaybediyorum, belki de yenilerini edinirim”
Sayfa 139
Kendisinin değer verdiği bir şeye başkalarının hiç değer vermemesi kadar mutluluğunu kökünden sarsan, içini öfkeyle dolduran bir şey olamaz.
Sayfa 119
İnsan belki de ancak göremediği bir şeye tümüyle inanabilir.
Sayfa 156
Değişim sürekliydi ve belki de asla sonu gelmeyecekti.
Sayfa 140