Bir alâmeti bulunmayan Alâmetler Kitabı!
Gaye Boralıoğlu'ndan fazlasıyla ümitliydim! Kitabın isminin ilgi çekici oluşu, arka kapağın mistik öyküler okuyacağım izlenimini yaratması beni oldukça heyecanlandırmıştı fakat sonuç hüsran!
İlk eleştirmek istediğim nokta, yazarın dili. Kendimi ilköğretim düzeyi öykü yarışmalarında derece ile boy gösteren kişilerin öykülerini okur gibi
Berbatttt
İthaki yayınları nasıl yayınlamış bu sokak ağzıyla, serseri ağzıyla yazilan satırları anlayabilmiş değilim. Berbattan da öteydi. Bu rezil cümlelere siir demek şiire hakaret. Rezildi.
Bazen sadece ismi için okursunuz, bir kitabı..
Umay Umay'ın Orospu Kırmızısı adlı kitabı da bunlardan biri. (benim için)
Neden Kırmızı olmuş kitabın ismi yazarımız şöyle söylüyor;" Kırmızı, mavi,yeşil, siyah benim için başkaldırı renkleri.. özellikle de Kırmızı, diyor. Ve devam ediyor. Benim doğduğum kasabada Kırmızı ruj sürenler için orospu denirdi. Pavyonda çalışan kadınlar vardı. Onlar da hep Kırmızı ruj sürerlerdi ve bu yüzden kıranırlardı. İyi gözle bakılmazdı onlara ve hep arkalarından kötü şeyler denilirdi.. " burdan ilham almış, kitabın ismi için.
Ben bu kitabın satırlarını okurken, alışılmışın dışında bir şeylere rastladım ve bu yenilik beni etkiledi ve sevdim. Kimseye benzemeyen, kendi halinde, duygularını anlatmaktan korkmayan, sığındığı yerden dünyasının kaoslarını, duygusal iniş-çıkışlarını başarılı bir şekilde irdeleyen ve olduğu haliyle dizelerine, cümlelerine yerleştiren cesur bir kalemdi şahit olduğum. Kadınların duyguları da öyle değil midir? Hop orda hop surda.. her şeyi irdeleyen, inceleyen, didik didik eden, anlam veren, bekleyen, sonra beklemekten nefret eden, şikayet eden aptallığına.. karmaşıklaşan, anlamını aşkı görünce hepten kaybeden, kadın ruhu.. dizilerde, cümlelerde kayboldum. Ve sevdim, bu halini.
Okumalısınız.
Bazı renkleri giymek, kadınlar için risktir, o rengi elimize alınca irkiliriz ve kimi insanların düşünüp söyleyebilecekleri tüm o iğrenç şeyleri duymamak için iteriz. Iteriz ve böyle böyle renkleri çıkartırız bir bir hayatımızdan.
Önce renkleri, sonra sevmeyi, en sonunda da kendimizi..
Ben çok beğendim. Okuyun mutlaka.
Pek bir şey anlamadım. Okuması kolay da, anlaması zor. Bana hitap eden bir kitap değil. Kafam karıştı yav! Neyse alta biraz alıntı bırakıyorum.. Zaman kaybı okumak.. Sizin yerinize tecrübe ettim.
Şimdi şiir bile onların kanayan vücutlarının yanında anlamsız ve yaşlı kalıyor. ama anlatmak için yine sözcüklere ağlamam gerek.
Soluksuz okudum desem yalan olmaz.
Uygulamada bir okurun bu kitabı okuduğunu gördüm ve güncelde okuduğum iki kitap olmasına rağmen pdf olarak indirdim ve başlamadan duramadım. Başladığım gibi de gözümü ekrandan alamadan (dersler dışında) bitirdim. Anlaşılması güç fakat başından kalkmadan bir çırpıda okuyunca kafanızda biraz toparlayabiliyorsunuz. İyi ki denk gelmişim de okumuşum dedirti,yazarın diğer kitaplarına da şans vermeyi düşünüyorum.
"Anlaşılmayacak kadar Güzel"
Okuduğum şiirlere benzmediği için açıkçası pek sıkıcı gelmişti ilk başlarda. Ama daha sonra şairin şiir tarzını anladıktan sonra pek sevdim ve seve seve okudum diyebilirim. Herkese tavsiye etmem,
Şiir severler tavsiyemdir bu kitap.