Çünkü birbirlerine benzeyen şeyler arasında farklardan söz etmenin bir anlamı vardır. Dahası, biz aramızdaki benzerlikleri ve ortak noktaları, ancak farklılıklarımızı kabullenir, doğru şekilde okuyabilir ve doğru yere koyabilirsek ortaya çıkarabiliriz. Eğer ikimiz de aynı olsaydık, yani aramızda hiçbir fark olmasaydı; senin sen, benim de ben olmamın bir anlamı olmayacaktı. Ve sahip olduğumuz özellikler, bizim için bir anlam ifade etmeyecekti. Başkaları için de...
Hem tanışıyor olmamızın da bir anlamı olmayacaktı. Tanışmak diye bir şey olmayacaktı çünkü. Birlikte olmamızın da bir anlamı olmayacaktı. Tek başınayken ne kadar yalnızsak, bir arada da o kadar yalnız olacaktık.
Bizi ayıran farklılıklar, gerektiğinde sırtlarımızı birbirimize dayayabileceğimiz sınırlardır Çaylak!
Sayfa 29Kitabı okudu
Atina da Kadın olmak
Medeniyetin beşiği olarak görülen Atina’da kadınların tüm hayatları toplumdan yalıtılmış şekilde evlerinin sınırları içinde babalarının, kocalarının ya da erkek çocuklarının kontrolü altında geçerdi. On iki, on üç yaşına gelen kızların evlenmesi beklenirken, kızların kocalarını seçmesine izin verilmezdi. Evlilik, babanın izni ile yapılırdı ve boşanma tek yanlı olarak erkeğe verilmiş bir haktı. Miras, sadece erkek çocuğa bırakılır ancak erkek ço-cuk olmadığı durumda kız evlada kalırdı. Bu durumda da malların yönetimi ya kocada ya da vaside olurdu. Erkekler ve kadınlar ayrı ortamlarda ayrı hayatlar yaşar, erkekler ortak alanlarda yaşama özgürlüğüne sahipken ”saygıdeğer” kadınlar evlerinde otu-rur, ev işleri, çocuklar ve günlük işlerle ilgilenirlerdi. Evdeyken de sokaktan uzak odalarda yaşarlar, evlerinde bile genellikle yakın akraba erkekler dışında başka erkeklerle görüşmezlerdi. Dışarıda yapılması gereken işler daha çok köleler ve hizmetliler tarafından yapılırdı. Bir kadının alt sınıftan olduğu, teninin yanıklığından anlaşılırdı; üst sınıftaki kadınların tenleri beyaz olurdu. Belirli dini günler ve kutlamalar için dışarı çıktıklarında ise kendilerine hep eşlik edilirdi ve yabancı erkeklere gözükmezlerdi. Öte yandan fakir ailelerdeki kadınlar, çarşıda ve pazarda çalışıp aileye katkı sağladıklarından zengin kadınlardan daha kolay dışarı çıkabilirlerdi. Kadının en önemli görevi çocuk doğurmaktı. Kızlar için en uygun özellikler sessizlik ve itaatkarlıktı. Kadınların siyasal hakları da bulunmazdı, ne kadar soylu olurlarsa olsunlar siyasete karışamazlardı.
Sayfa 25Kitabı okudu
milliyeti aşıp dünya vatandaşı olmak gerek
Türkiye Cumhuriyeti’nin iyi bir cumhuriyet, çağdaş bir demokrasi, gerçek bir hukuk devleti olması için Kürtlere ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. Nasıl ki Türkiye’in en büyük dinî grubu olan Sünnîlerin de çağdaş anlamda dindar olmaları için Alevîlere ihtiyaçları olduğunu düşünüyorsam. Kürtlerin, Alevîlerin, Sünnîlerin, Rumların birbirinden farklı özellikler taşıması, bu ülkenin çoğulcu yapısının en önemli dayanağı ve garantörü olabilir. Türkiye’de laiklik kurumunun bir türlü tam olarak yerleşememesinin sebebi, belki de Sünnî grubun fiiliyatta devleti ve hükümeti ele geçirecek kadar güçlü olmasıdır. Gönlüm, siyasî bir toplum yaratmak konusunda farklı grupların ortak bir iradeyi ortaya koymalarından yana. Bunun kolay olmadığını biliyorum. Batı ülkeleri de bugün bulundukları noktaya gelinceye kadar bir hayli çatışmadan, din ve mezhep kavgalarından vb. geçtiler. Ama onların geçmişte yaşamış oldukları şeyleri birebir yaşamak zorunda değiliz. Başka insanların, halkların başından geçen şeylerden ders almak diye bir şey de var. Ben kendi payıma iyi ki Kürtler var diyorum.
