BENİM GERÇEK DOSTUM
“Geçen gün “Kaç takipçin var?” diye sordum, sosyal medya fenomeni bir arkadaşa.
“Çok” dedi, uçuk rakamlardan söz etti. Nabzımı yoklamak için “Senin de çoktur” deyip gözlerimin içine baktı.
“Yok" dedim, "Benim senin kadar çok takipçim yok. Hepsi topu sekiz tane.”
Merakını gidermek için daha o sormadan saymaya başladım:
Birinci ve en
Körlüğümüz, din, dil, bayrak, cinsiyet adına evrenselliğimizi unutturan aitliklerimiz peşinde birbirimizle mücadele ederken, nasıl bölünüp yönetildiğimizin, dünyayı örümcek ağı gibi saran sessiz, görüntüsüz iktidarların farkında olmayışımızda mı? Bilemiyorum.
Babam
Sen evden çıktın ya, önce duvarlar nemlendi. Çatı odalara indi. Pencereler birer örümcek ağı. Eşik çoktan darağacı. Sokaklar zülüflerinden esmiyor artık. Zaman eşyada boğuldu. Ev değil, yaprak döken bir hatıra. Yalnızlık her yerden ses veriyor. Bir elin ötekinde çırpınıyor. İnsanın yalnız ağlaması ne kadar acıymış.
Sayfa 45Kitabı okudu
MAZI AĞACI
Geçmişe gittim bugün..
Babamın evine.
Babam evde yoktu,
Annem de yoktu,
Hava çok sıcaktı, öğle vakti,
Biliyordum evde olmadıklarını
Yine de gittim.
Babamın yemeninin biri ters dönmüş.
Annemin eski şalvarı asılıydı giriş kapının yanında.
Her yıl bulgur kaynatılan büyük bakır bulgur kazanları da yuvarlanmış tandır ocağının yanına.
Dışardaki
İşe giderken çocukluğumla karşılaştım. "Naber lan" dedim.
"İyi abi" dedi.
"Ben senin 20 yıl sonraki halinim, nereye gidiyosun?" dedim.
"Okuldan kaçtım" dedi.
Baktım sıfatına; önlüğün tek yakası sökük, kolu sümüklü, çanta filan taşıyor bir de. Acıdım ibneye..
"Sen nereye gidiyorsun" dedi.
